ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ
............
αυτή είναι η κάρτα μου για στέγη, ντουλάπα, κουζίνα..

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Παράδοξα (?) ή μιά υπερβατική εμπειρία..

Πρίν απο κάποια χρόνια, είχα  μία φίλη που ασχολείτο με την μαντεία..
ήταν παράξενος άνθρωπος για τους άλλους μα όχι για μένα..

την προσκαλούσα να έρθει κι εκείνη στο σπίτι μου μα δέν ερχόταν..
πρωί ερχόταν αλλά τότε είχα πολλές δουλειές και δέν βρισκόμασταν τακτικά..
κι όταν της έλεγα να έρθει κάποιο απόγευμα, εκείνη αρνιόταν..
πάντα έβρισκε κάποια δικαιολογία να μην έρθει..

οπότε πήγαινα εγώ..
απόσταση περίπου 10-12 χιλιόμετρα απο το σπίτι μου..

κάναμε καλή παρέα και είχαμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα..
(γι αυτό την είχαν για τρελή κι εκείνη)

ένα βράδυ που είχα πάει σπίτι της, της ζήτησα με επιμονή να έρθει εκείνη την επόμενη μέρα..
μου είπε οτι δέν βλέπει καλά το βράδυ και γι αυτό δέν οδηγεί..
εγώ κατάλαβα οτι λέει ψέματα βέβαια και δέν θέλησα να την πιέσω άλλο..
όταν φτάσαμε στην πόρτα για να φύγω, μου ζήτησε μία χάρη..

"Τάσο, όταν περάσεις απο το δάσος του Κ. σε παρακαλώ να μην τρέχεις"
"γιατί;" την ρώτησα..
"επειδή υπάρχουν κάποιες οντότητες τα βράδια που ταράζονται όταν βλέπουν αυτοκίνητα και κάποιες φορές μπορεί να χτυπήσεις καμία" ήταν η απάντηση της..

της υποσχέθηκα λοιπόν οτι δέν θα τρέχω και θα οδηγώ σαν να κάνω μία απολαυστική βόλτα στο δάσος να αναπνέω οξυγόνο και να ευχαριστιέμαι την διαδρομή..

έτσι κι έγινε..

μπήκα στο δάσος του Κ. και ρολάριζα απολαυστικά την διαδρομή σκεπτόμενος τα λόγια της φίλης μου..
μα φτάνοντας σε ένα γεφυράκι, μου εμφανίστηκε μιά οντότητα..!
ένα φώς που ήρθε και αιωρείτο στην θέση του συνοδηγού στο ύψος του κεφαλιού μου..

εγώ δέν ξαφνιάστηκα λόγω πολλών "παράξενων" εμπειριών που είχα στο παρελθόν..
μονάχα ένα χαμόγελο είχα μέχρι τα αυτιά..

απερίγραπτη εμπειρία..
απερίγραπτα συναισθήματα..

το φώς αυτό, ήταν σαν ένα άστρο που βλέπουμε στον ουρανό, μα είχε ακτίνες ολόγυρα..
και ήταν σε μέγεθος ενός μήλου..

ήρθε κι εγώ αισθανόμουν Αρμονία, Γαλήνη και Πληρότητα..

στάθηκε για 1 λεπτό περίπου (αν δέν έχασα την αίσθηση του χρόνου) και μετά με  μιά κίνηση καμπύλη και ανοδική, βγήκε απο το αυτοκίνητο και χάθηκε ψηλά..
η φωτό απο εδώ






η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη στην Μ, κλικ εδώ που με παρέσυρε να διηγηθώ κάποια σουρεάλ ιστορία..

μονάχα που είναι πέρα για πέρα αληθινή, όπως και πολλές άλλες που ίσως κάποτε να πώ..













storyteller

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Πάρνηθα 2010..

Πρώτα πρώτα, περάσαμε απο την Ελιά μας..
εκείνη που φυτέψαμε στις 8 του Φλεβάρη του 2009

είναι εκεί και μεγαλώνει..
(όπως κι ο γιός μου)

φτάσαμε στις 10 το πρωί και γινόταν χαμός..
είχαν κλείσει τον δρόμο προς το σημείο που θέλαμε να πάμε (Μόλα)..
γινόταν ο καθιερωμένος γύρος της Πάρνηθας που γίνεται κάθε χρόνο..
κι έτσι, πήγαμε σε ένα άλλο ξέφωτο μέχρι να ανοίξει ο δρόμος..
βρήκαμε ένα καλό μέρος στον ίσκιο και καθήσαμε ολόγυρα να γνωριστούμε με τους νέους φίλους του Κυκεώνα μας..

η φωτό είναι απο έναν φίλο ο οποίος έκοψε το κεφάλι της Σαββίνας..γκρρρ
κι εγώ κάθησα στην ρίζα ενός δέντρου..

και κουβέντιαζα με όλους τους φίλους..
μέχρι που μάθαμε οτι ο δρόμος άνοιξε και φύγαμε για την Μόλα..

εκεί βρήκαμε πάγκους και απλώσαμε τα φαγητά που είχαμε φέρει..

εγώ, έβαλα να ζεστάνω την φασολάδα που είχα φτιάξει για όλους..
μ'αρέσει να προσέχω τους φίλους μου και γενικότερα όλο τον κόσμο..
και όλη η παρέα ήταν πολύ χαρούμενη..
φάγαμε του σκασμού..
και ήπιαμε αναλόγως..
αλλά γέμισε ο τόπος παιδιά!!
ήταν υπέροχα..
ανάμεσα σε φίλους και σαν να ζούσα για λίγο το όνειρό μου..
σαν να είμασταν μιά μικρή κοινότητα που ζεί στην Φύση και μαζεύτηκε στο μεσημεριάτικο τραπέζι..
 η μεγάλη μας παρέα!

κι αφού έκανα μιά βόλτα στην Φύση, βρήκα το μαγικό μου μπαστούνι!!

ήρθε η ώρα όμως να φύγουμε εμείς..
 λίγο νωρίτερα απο τους υπόλοιπους μιά και είχαμε κάποια δουλειά..
 και στην επιστροφή μας, η Πάρνηθα μας αποχαιρέτησε με τον καλύτερο τρόπο..!
δέν είναι κούκλα;

 την ταίσαμε ψωμάκι..
 κι εκείνη μας πόζαρε για φωτογραφίες..

 σ'ευχαριστούμε καλή μου Ελαφίνα!


 καλή εβδομάδα σε όλους!!

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Άν..

μουσικό διάλειμμα..


με νόημα!!









καλό δροσερό και βροχερό Σαββατοκύριακο

αύριο θα είμαστε στην Πάρνηθα..

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Τι σχέση έχουν τα μανιτάρια με την μηλόπιτα?

Καμία..!

απλώς έφτιαξα μανιτάρια ψητά και μιά μηλόπιτα μούρλια..

ξεκινάμε λοιπόν με ωραιότατα μανιτάρια agaricus..
κατα προτίμηση ΜΕΓΑΛΑ!
τα βάζουμε στο grill με το καπέλο ανάποδα..
και τα "πόδια" χωριστά..
ρίχνω λίγο βιτάμ για νοστιμιά..
κι αφού ψηθούν -για κανα δεκάλεπτο- τα γυρίζουμε απο την άλλη..
εδώ είναι το καλύτερο μέρος!!
βλέπετε οτι το καπέλο είναι κενό..
ε, σε λίγο δέν θα είναι..
βιτάμ και κρέμα βαλσάμικο ξύδι..
προσοχή!! κρέμα βαλσάμικου.. είναι ΑΛΛΟ πράγμα!!
δείτε το απο κοντά..
το πόσο νόστιμο θα γίνει, εξαρτάται απο το πόσο φρέσκα είναι τα μανιτάρια..
τα συγκεκριμένα ήταν ολόφρεσκα..
και γίνανε λουκούμι!!
και τώρα η μηλόπιτα..
τα φτιάξαμε την ίδια μέρα.. (χθές)
η συνταγή είναι εδώ..

ξεκινάμε λοιπόν..
ζυμώνουμε τα υλικά..
τα κάνουμε μία ωραία μπάλα και την βάζουμε στο ψυγείο για μία ώρα..
μετά, κόβουμε (η σύζυγος δηλαδή) μήλα σε κομματάκια
και τα βάζουμε σε μπώλ με ζάχαρη, κανέλα, μοσχοκάρυδο και άλλα..
μετά γίνονται πολύ ζουμερά αφού βγάζουν τους χυμούς τους..
στο μεταξύ, έχει περάσει η μία ώρα και ανοίγουμε το φύλλο


τόσο ώστε να τυλίγει το ταψάκι μας κατ'αυτόν τον τρόπο..
ρίχνουμε την νοστιμότατη γέμιση..
και σκεπάζουμε με το πάνω φύλλο αφού ρίξουμε λίγο βιτάμ σε κυβάκια..
και κλείνουμε προσεκτικά..
το διακοσμούμε λίγο. χαχα
και το βάζουμε στον φούρνο..
μετά απο καμιά ώρα, είναι έτοιμη..!

(σήμερα η μισή είναι στο ταψί.. μέχρι το βράδυ κάτι φίλοι θα έρθουν, δέν θα μείνει τίποτα)

καιρό είχα να βάλω συνταγούλες..

καλή όρεξη :)

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Ουρανός και παράδοξα..

Είναι διαπιστωμένο πως ό,τι είναι ψηλά, πολύ ψηλά, φαίνεται απο περισσότερα σημεία..

δηλαδή, το φεγγάρι, φαίνεται απο τον μισό πλανήτη..

έτσι ο Ουρανός, φαίνεται σε αρκετά μεγάλη απόσταση..
εννοώ οτι συγκεκριμένα σημεία του (ας τα πούμε γειτονιές) φαίνονται απο μεγάλες χιλιομετρικές εκτάσεις..

δηλαδή, την ίδια γειτονιά του Ουρανού θα δώ εγώ απο το Πόρτο Ράφτη ας πούμε, την ίδια γειτονιά και κάποιος στο Μαρκόπουλο ή το Κορωπί..

κι όμως αν κοιτάξουμε κάτι απο πολύ κοντά, είμαστε σίγουροι για την ύπαρξή του..
ας πούμε, ένα ποτήρι νερό..
το κρατάμε και το βλέπουμε..
αν είμαστε ένα χιλιόμετρο μακριά, δέν θα το βλέπουμε..

μα αν κάτι είναι μεγάλο.. πολύ μεγάλο, όσο μακριά και να είναι θα το δούμε..

έτσι ερχόμαστε στο παράδειγμα της Σελήνης ή του Ήλιου ακόμη..
όσο μακριά κι αν βρίσκονται απο εμάς τα βλέπουμε..

το παράδοξο της ιστορίας είναι ο Θεός..

πόσο μακριά είναι;
πόσο μεγάλος;
πόσο κοντά μας;
πόσοι τον βλέπουν;

και γιατί αυτοί εδώ τον βλέπουν με άλλα "μάτια" και "τρόπο";
υποτίθεται οτι είναι "φωτισμένοι" και "σοφοί"
φωτό απο εδώ
φωτό απο εδώ


να περιμένω απάντηση;
μάλλον όχι ε;



και τελικά, γιατί να υπάρχουν "αδιέξοδα"?




ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ..














storyteller

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Γιατί αγαπάμε τα παιδιά;

Τρελές σκέψεις για άλλη μιά φορά..

σκεφτόμουν, με αφορμή την ανάρτηση της roadartist εδώ κλικ

βλέποντας τόσα αθώα βλέμματα στο βιντεάκι..
αλήθεια τι είναι αυτό που μας κάνει να αγαπάμε τόσο τα παιδιά;

μήπως οτι είναι αθώα;
αλλά τί είναι στην πραγματικότητα η αθωότης;
το οτι δέν μπορεί κάποιος να βλάψει τον άλλο, δηλαδή δέν θέλει να βλάψει τον άλλο..

γιατί άλλο αγαπάμε τα παιδιά, ακόμη κι αν δέν είναι δικά μας..

μήπως επειδή τα βλέπουμε ως πρόβατα;
εννοώ οτι τα βλέπουμε και είμαστε πεπεισμένοι οτι δέν μπορεί ένα τόσο δα παιδάκι να μας βλάψει και μόνο εμείς έχουμε αυτή την δυνατότητα..

πράγμα που σημαίνει οτι είμαστε λίγο "τσοπάνηδες"
εννοώ οτι έχουμε μέσα μας την επιθυμία ΕΠΙΒΟΛΗΣ..
άρα, δέν είμαστε τόσο καλοί άνθρωποι!
φοβερή διαπίστωση..
βέβαια αυτό ισχύει μόνο αν μέσα μας βαθιά, έχουμε τέτοια σκέψη..
ακόμη κι αν δέν το έχουμε σκεφτεί ή παραδεχτεί..

γιατί άλλο αγαπάμε τα παιδιά;
μήπως επειδή σκεφτόμαστε οτι ένα μικρό παιδάκι δέν θα μας πληγώσει;
άρα, είμαστε και ευάλωτοι σε ψυχολογικά τραύματα που πιθανόν εκτειθέμεθα..
μήπως για να εισπράξουμε εκείνη την αγκαλιά που ΔΕΝ βρίσκουμε αλλού;

άλλο;
μήπως επειδή αισθανόμαστε τον Νόμο της Φύσης;
με την έννοια οτι είναι οι σπόροι μας..
ο μόνος τρόπος που μας έχει εξασφαλίσει η Φύση να συνεχίσουμε να υπάρχουμε σάν είδος..

άλλο;
μήπως επειδή νιώθουμε οτι μπορούμε να τα βοηθήσουμε σε κάποια δύσκολη στιγμή τους, ακόμη κι όταν δέν φτάνουν ένα αντικείμενο να τα σηκώσουμε να φτάσουν ή όταν έχουν πυρετό, να μείνουμε δίπλα τους κρατώντας τους το χέρι;
άρα μήπως είμαστε κατά βάθος πολύ καλοί άνθρωποι;
άλλη φοβερή διαπίστωση..!

τελικά, όλα υπάρχουν μέσα μας, αναλόγως την στιγμή..
κακία, καλωσύνη, όλα..

πάντως υπάρχει κι άλλος ένας λόγος που αγαπάμε τα παιδιά..

ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΚΑΛΩΣΥΝΗ
ΔΗΛΑΔΗ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΑΠΩΛΕΣΑΜΕ!!


χαιρετώ σας και τραγουδώ σας..










storyteller

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Γιορτή μανιταριού 2010!

Και μετά απο ένα χρόνο, ο Τρελός ξαναχτύπησε!!
ΜΕ ΚΛΙΚ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!!

τούτη την φορά, όχι μόνος..

Γρεβενά!!
η πόλη των μανιταριών..
οι πινακίδες μας οδηγούσαν..
και κάποιες άλλες, παραπλανητικές..
(παρά του πλανήτη;)
χαχα, μάλλον κάποιος σκέφτηκε πως αν οικειοποιηθεί τα αγριογούρουνα, δέν θα κυνηγάει άλλος στην περιοχή..
η είσοδος
και η ενίσχυση..
και η πιστοποίηση
κι έτσι άρχισε η περιπέτεια!!
οργανωμένα όμορφα..
και στήσαμε το εξοχικό μας!!
στην σκιά των πεύκων..
απαραίτητος εξοπλισμός..
η αιώρα!!
οι απαραίτητες πληροφορίες..
και το χαλί απο κλαδιά και αφράτο χώμα..
την επόμενη μέρα, είχαμε γίνει γειτονιά..
αλλά το πρωϊνό ήταν το καλύτερο..
όλοι κοιμόντουσταν κι εγώ έψηνα καφέ..!
με το απαραίτητο τασάκι..
η ταβέρνα που τρώγαμε..
και όταν έπεφτε η νύχτα..
το φεγγάρι απο πάνω..
σαν ζωγραφιά!!
απολαύσαμε τον πολυτάλαντο Κύριο Κωνσταντινίδη..
συγγραφέα, τραγουδιστή, δάσκαλο, οργανοπαίχτη και τελικά Γνώστη των μανιταριών..
το παπουτσόδενδρο..
(για να μην ψάχνεις τα παπούτσια σου το πρωί)
έγιναν και πολλά σεμινάρια, τα οποία παρακολουθήσαμε σχεδόν όλα..
εδώ απο το σεμινάριο της Ευαγγελίας Τσουκαλά.. για τα παλαιοντολογικά ευρήματα στα Γρεβενά..
εδώ το σεμινάριο του μανιταρογνώστη Γιώργου Κωνσταντινίδη..
που τον τίμησαν οι σύλλογοι μανιταρόφιλων φέτος δωρίζοντας του ένα μικροσκόπιο..
κι εδώ το σεμινάριο της Ελένης Ανθυμίδου, περί του αρχαιολογικού χώρου Καστρίου..
καθώς και πολλά άλλα, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο σεμινάριο του κυρίου Δαουτόπουλου περί της τοπικής ανάπτυξης.. (σαν να άκουγα εμένα)

οι βραδιές ήταν μαγικές!!
και ο κόσμος, πολύς..
παιδότοπος-ξωτικότοπος..
και μιά τεράστια amanita!!
και μαγαζάκια γύρω με παραδοσιακά προϊόντα και άλλα..
μέχρι πίνακες, με συμβολική αξία έως την απεικόνιση του καλύτερου μανιταρο-μεζέ..

μην ξεχάσω οτι απολαύσαμε συναυλίες με πολλές παρουσίες..

εγώ, ξεχώρισα τους MANITAROCK!!


ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟΥΣ!!












μακάρι και του χρόνου να είμαστε καλά να πάμε..
Blog Widget by LinkWithin