ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ
............
αυτή είναι η κάρτα μου για στέγη, ντουλάπα, κουζίνα..

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Δεν καταλαβαίνω..

Δεν καταλαβαίνω αλήθεια, πως γίνεται να το βλέπω μόνο εγώ και κάμποσοι ακόμα.
Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να αυτοκαταστρεφόμαστε και να λειτουργούμε σαν να μην τρέχει τίποτα.

Πως γίνεται ας πούμε, χιλιάδες χρόνια συνεχόμενα, οι άνθρωποι να τα κατάφερναν δίχως να διαταράξουν το περιβάλλον και σήμερα να το καταστρέφουν συστηματικά.
Τι περιμένουν αλήθεια?
Ότι θα τους προσφέρει πάντα?
Ότι είναι δίχως αντίκρισμα όλα αυτά που κάνουν?
Δεν καταλαβαίνουν πως κάποια μέρα όλος αυτός ο χάρτινος πύργος θα καταρρεύσει?

Ζούμε στην εποχή του "υπέρ".
Υπεραλίευση, υπερκαταναλωτισμός, υπερτίμηση και υπερεκτίμηση!

Δεν υπάρχει κάτι βασικό που είχαν οι άνθρωποι εδώ και χιλιάδες χρόνια.

ΜΕΤΡΟ!

Αυτός ο κόσμος είναι καταδικασμένος να αποτύχει.
Εγώ ίσως να λείπω και να μην προλάβω να το δω.
Το ίδιο και εσείς.

Να πως λειτουργούν.
"Αφού εγώ θα λείπω, τι με νοιάζει?"
Φτάσαμε να μην σκεφτόμαστε τα παιδιά!
Την συνέχεια την δική μου και την δική σας!

Δεν μετριούνται όλα με χρήμα και νούμερα.
Αν δεν αλλάξει το μοντέλο αυτό του δυτικού "πολιτισμού", μετράτε την αντίστροφη μέτρηση..

Καληνύχτα σας!

Ευρύνοος, ο τρελός του χωριού.

https://vimeo.com/130279788

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

Χρονοταξίδι!

Αλήθεια, όταν ακούω κάτι τέτοια, νιώθω να ταξιδεύω στον χρόνο και στον χώρο.
Δεν υπάρχω εδώ.
Απομονώνω την εικόνα του καλλιτέχνη από το εξωτερικό περιβάλλον και βαζω ότι φόντο θέλω εγώ.
Την αγορά, έναν δρόμο στο δάσος, πετρόχτιστα κάστρα, πλάι στην αιώνια θάλασσα!
Αλήθεια, οι άνθρωποι έχουμε καταφέρει το ταξίδι στον χρόνο μέσα από την τέχνη!
Πάρτε παράδειγμα αυτόν τον καλλιτέχνη του δρόμου, αποκόψτε νοητικά την εικόνα του και μεταφερθείτε στην εποχή που εκείνος πρεσβεύει.
Η θεατρικότητα, η κίνηση, η εικόνα του, είναι εκείνης της μαγικής εποχής, που οι δράκοι δεν βρίσκονταν μονάχα στα παραμύθια, αλλά και στις διηγήσεις των storytellers, γύρω από την φωτιά.
Οι πριγκίπισσες έβγαιναν κρυφά να συναντήσουν τον ιππότη τους.
Οι οικογένειες ήταν ενωμένες σαν γροθιά.
Οι άνθρωποι ίδρωναν πάνω στην γη και τρώγαν τους καρπούς της.
Μα να σας αφήσω να απολαύσετε το ταξίδι!
Συγχωρείστε με για τον βερμπαλισμό μου!
Καλησπέρα σας!
Υγ:μπορεί τα χρόνια να περνούν, οι άνθρωποι όμως δεν αλλάζουν.
Έστω κι αν πέρασαν οι μέρες, εύχομαι καλή χρονιά σε όσους απέμειναν ζωντανοί!

Ευρύνοος, ο τρελός του χωριού.

Blog Widget by LinkWithin