ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ
............
αυτή είναι η κάρτα μου για στέγη, ντουλάπα, κουζίνα..

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Η Μητέρα των Μαχών κι ένα daiquiri

Πρίν απο κάποια χρόνια, διάβαζα ένα βιβλίο του αγαπητού μου συγγραφέα Θανάση Νικολάου..
τίτλος, το τέταρτο βασίλειο..


σε ένα σημείο του βιβλίου, περιγράφει μία ερωτική σκηνή..
έθιμο απο την Κούβα..
για να φτάσουν στην ερωτική πράξη οι δυό εραστές, πρώτα γίνεται μία μορφή μάχης..
ενώ η ερωτική επιθυμία ξεκίνησε να εκδηλώνεται με τον πληθυντικό αριθμό (όπως είπα σε προηγούμενη ανάρτησή μου), το ζευγάρι έφτασε στο φιλί..
στο φιλί που απογείωσε τις αισθήσεις τους..
κατόπιν, έφτασε η στιγμή που επιτέλους θα παραδίνονταν στην ερωτική πράξη..

έμειναν λοιπόν μόνο με τα γυμνά κορμιά τους..
εκείνη έβαλε έναν δίσκο να παίζει ξέφρενο ρυθμό απο την Κούβα, την χώρα που γεννήθηκε..
έμοιαζε να μην επικοινωνεί με το περιβάλλον..
βρισκόταν σε μία κατάσταση έκστασης..
κι όμως αυτός ο ξέφρενος χορός σταμάτησε ταυτόχρονα με το τέλος του δίσκου..
τον κοίταξε προκλητικά. τον τράβηξε πάνω της και τον παρέσυρε να γείρουν στο κρεβάτι. ο Άρης, πίστεψε πως έφτασε η στιγμή που θα γινόταν δική του. εκείνη όμως τον απώθησε πάλι..
πέταξε το τελευταίο υπόλειμμα ρούχου που σκέπαζε το καλλίγραμμο κορμί της. το ίδιο είχε κάνει κι εκείνος. στο αυτόματο πικαπ έπαιζε ένας ακόμη δίσκος με κουβανέζικη μουσική.
η Μάρσα, επηρεασμένη απο τον χορό της, απο την μουσική της πατρίδας της, ήθελε να δοθεί στον αγαπημένο της σύμφωνα με τα αρχέγονα έθιμα της φυλής της..ο άντρας έπρεπε να παλέψει, να επιδείξει την δύναμη του, την κυριαρχία του, να την πάρει με τη βία..
με τον τρόπο της, έδειξε στον Άρη τι ακριβώς ζητούσε..
η Μάρσα έπαιζε, ήθελε να παρατείνει τη στιγμή της μεγάλης απόλαυσης, τη στιγμή που θα δινόταν στον αγαπημένο της..
συνέχιζε να παλεύει μαζί του με μια δύναμη που εκείνος ποτέ δέ φανταζόταν πως μπορούσε να διαθέτει μία λεπτοκαμωμένη κοπέλα σαν την Μάρσα..
την ώρα που πίστευε ο Άρης πως είχε νικήσει και πως έφτανε η η πολυπόθητη στιγμή, αυτή ξεγλυστρούσε κι άρχιζε ένας νέος γύρος αγώνα..

Κάποια στιγμή, εξουθενωμένη απο τα φιλιά, τα χάδια του και την υπεράνθρωπη προσπάθεια που κατέβαλλε, αφέθηκε στην αγκαλιά του..

(να προσθέσω οτι με αυτόν τον τρόπο, η ερωτική επιθυμία γίνεται πολλαπλάσια της αρχικής..)

το κείμενο είναι απο το προαναφερθέν βιβλίο..
μην φαντάζεστε οτι είναι ένα απλό ρομαντικό βιβλίο..
τον παρακολουθώ χρόνια σε κάθε συγγραφικό του έργο και είμαι θαυμαστής του..
μάλιστα σε ένα απο τα πρώτα του έργα, "είδα" στον ήρωα του, εμένα!
ναι..περιέγραφε τις εμπειρίες και τον τρόπο ζωής μου!!
απο τότε, έχω υποσχεθεί να τον συναντήσω κάποια στιγμή να μιλήσουμε..

τώρα το daiquiri που κολλάει..
χμ..
της προηγούμενες μέρες, είχε πολλή ζέστη και στην δουλειά καήκαμε..
μου δημιουργήθηκε λοιπόν να πιώ ένα daiquiri φράουλα..!
ήρθαν λοιπόν στο σπίτι ανέλπιστα φράουλες..!
λές και κάποιος εκεί ψηλά με ακούει..!!!

σήμερα λοιπόν, έφτιαξα το ποτάκι μου..





συνταγή:
30 ml bacardi
15 ml λικέρ φράουλα
χυμό μισού λάϊμ
















μιάμιση κουταλιά γλυκού ζάχαρη ψιλή (για να διαλυθεί καλά)
πάγο τρίμμα η ολόκληρα παγάκια, σχεδόν όσο χωράει το ποτήρι
















τα βάζουμε όλα στο μπλέντερ και καλή μας απόλαυση!!!





Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

'Ταξιδεύοντας" first class..

Όταν γεννήθηκα ούτε που φανταζόμουν πώς θα είναι το ταξίδι..
άλλος ταξιδεύει με πλοίο φορτηγό κι άλλος first class που λέμε..
βέβαια, εξαρτάται το μέσον που διαθέτει ο καθείς..


ας πούμε, είναι και θέμα στιγμής..
εκείνης της στιγμής που μένει χαραγμένη στην μνήμη..
Αυτή είναι η σημαντική στιγμή θα έλεγα..

ένα πρωινό 6μιση η ώρα ας πούμε δίπλα στο ποτάμι,να πίνεις τον καφέ σου στην σκηνούλα σου..
μιά πανσέληνο, αγκαλιά με την σύντροφο σου, να πίνετε το κρασί της Ιεράς Μέθης..
μιά ματιά όλο νόημα, να ξυπνάνε μέσα σου τα άγρια πάθη..
ένα κλεφτό φιλί, στα σκαλοπάτια, έτσι για καληνύχτα..
ένα malt ουίσκυ κι ας είναι απο το μπουκάλι, δίχως κρυστάλινα ποτήρια, παρέα με ένα καλό πούρο Αβάνας..
ένα κολατσιό στην εξοχή με τυρί και ντομάτα..
ένα βλέμμα που χάθηκε στο ντεκολτέ της κοκκινομάλλας στο μετρό..
μιά κουβέντα με άλλους παρά-ξενους ανθρώπους για κείνα που κανείς άλλος δέν μιλά..
μιά κουβέντα σε ένα καφενεδάκι με ένα γέροντα να σου λέει ιστορίες του χωριού..
ο πληθυντικός αριθμός, που κρύβει επιμελώς -ή και όχι- την επιθυμία για έρωτα δίχως οι πολλοί να το καταλαβαίνουν..
ο ενικός της Φιλίας..
ο ενεστώτας που δηλώνει υπόσχεση που δέν πραγματοποιήθηκε ποτέ..
το μέλλον που πάντα το φανταζόμαστε όμορφο..
η μάχη που γίνεται πρίν τον Έρωτα.. (γι αυτήν θα σας μιλήσω στο επόμενο θέμα μου)
και το σημαντικότερο..
το ταξίδι της Σκέψης..
τι σου είναι το μέσο τελικά..
εκεί στηρίζονται ΟΛΑ..
έχεις γρήγορο και σταθερό μέσο?
θα πάς μακριά, εκεί που λίγοι πάνε..
δέν έχεις?
τι κρίμα, ποτέ δέν θα μάθεις τα θαυμαστά του κόσμου τούτου..

αυτό είναι ταξίδι first class..

τα μικρά και τα μεγάλα..
στιγμές που χαράχτηκαν στο νού..

ένα φαξ στο εαυτό μου.. και σε σάς..

Ευρύνοος ο Τρελός του χωριού..


(συμπαθάτε με που δέν μπαίνω στα φιλικά μου ιστολόγια, μα δέν έχω χρόνο εύκολα όπως πρώτα, όμως είστε πάντα στην σκέψη και στην καρδιά μου)





storyteller
Blog Widget by LinkWithin