Φίλος

Συχνά διαβάζω κάποιους να φωνάζουν..
βγείτε απο το ιντερνετ.
δεν είναι αυτή η ζωή..

το ακούω απο τις πρώτες μέρες που μπήκα.. κάπου το 1998..
απο τότε υπήρξα στο ιντερνετ σε chat, για 2 χρόνια περίπου..μετά, εξαφανίστηκα..
πρόσφατα, έκανα την επανεμφάνισή μου σε forum.. πρίν κανα 5μηνο..
και εδω και κανα μήνα περίπου, ξεκίνησα να γράφω σε τούτο το μπλόγκ..

συνήθως, δεν λέω πολλά..
συνήθως σε παρέες ακούω πολύ, μιλάω λίγο..
συνήθως οι άνθρωποι, αρέσκονταν στο να μου κάνουν παρέα.. όπως κι εγώ αρέσκομαι στο να κάνω παρέες..
συμπέρασμα, δεν μου λείπουν οι φίλοι..

κάποτε μια σύντροφός μου μου "πέταξε" οτι δεν έχω φίλους..
τότε δεν απάντησα τίποτε..
έτυχε να θέλω να την γνωρίσω καλά,μια και οδεύαμε σε γάμο.. αρα δεν επικοινωνούσα με φίλους..
ο γάμος έγινε, όπως και ο χωρισμός..
οι φίλοι, πάντα εκεί να περιμένουν..

έχω φίλους που έχουμε να μιλήσουμε 4-7 χρόνια..
δεν έχουμε παρεξηγηθεί, για κάποιο λόγο, δεν έχουμε ξεκόψει την φιλία..
απλά έχουμε τις ζωές μας..
ένα τηλεφώνημα, και αμέσως βρισκόμαστε..ένα τηλεφώνημα, και αμέσως σπεύδουμε για βοήθεια ο ένας πρός τον άλλο.. ασφαλώς υπάρχουν και φίλοι που για Χ λόγους δεν συνεχίζουμε να μιλάμε..

έτσι λοιπόν, διαπίστωσα πολλά μέσα στην ζωή μου..
κάποιοι άνθρωποι έχουν λάθος οπτική των πραγμάτων, αφού δεν βλέπουν το ΟΛΟΝ, αλλά μόνο το ΛΙΓΟΝ..
οι παροιμίες δεν δημιουργήθηκαν άνευ λόγου,και υπάρχει κάποια που λέει, ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται..

Μα μην γελιόμαστε.. γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μοναχοί..
σύμφωνα με τις ασχολίες μας, τις αναζητήσεις μας, τις έννοιες μας, έρχονται και φεύγουν διάφοροι..
κάποιοι παίρνουν και δίνουν..
απο την στιγμή που κάποιος έδωσε μια ιδέα, πήρε μια άλλη.. έδωσε συμπόνοια, πήρε αναγνώριση.. έδωσε παρέα, πήρε συντροφικότητα, τότε έγινε φίλος ακόμη κι αν δεν το ξέρει.. όχι φίλος σαν του face book.. αλλά πραγματικός φίλος..

φίλος έγινε κι αυτός που κάποτε βοήθησες στο δρόμο που είχε χαλάσει το αυτοκίνητο..
φίλος κι εκείνος που έκανες ωτοστοπ και σε πήγε στον προ-ορισμό σου, άσχετα κι αν δεν πήγαινε εκεί ακριβώς..
φίλος κι εκείνος που σου στάθηκε σε μια δύσκολη στιγμή, ή του στάθηκες εσύ, άσχετα αν δεν τον γνώριζες, άσχετα αν δεν θα τον ξανάβλεπες ποτέ..

ο Κόσμος, είναι μια μεγάλη γειτονιά, μια μεγάλη παρέα..
το σκατοκούτι που λέγεται τηλεόραση, είναι δυστυχώς που διαπλάθει χαρακτήρες..
τι μας μαθαίνει λοιπόν;
οτι όλοι είμαστε ανταγωνιστές.. όχι φίλοι..
όλοι προσπαθούμε για το συμφέρον μας και μόνο..
μην βοηθάς, ποιος θα στο αναγνωρίσει;
μην κάνεις το καλό, είδες κανένα στην τηλεόραση να το κάνει;
αυτή είναι η κοινωνία.. οτι σου δείχνω εγώ.. η Τηλεόραση.. όλα σάπια είναι εκεί έξω.. ΕΓΩ στο λέω.. η Τηλεόραση..

Ε, λοιπόν όχι..
αμφισβητώ τα ΠΑΝΤΑ..
δεν βλέπω ΕΓΩ οτι είναι αυτό που μας δείχνουν οι σκατο-οθόνες τους..

είδα οτι οι άνθρωποι, και ήθος έχουν και σεβασμό στο πρόβλημα του άλλου..
δεν μας αφήνουν να το μοιραστούμε όμως..
είδα τις τεέυταίες μέρες εδώ, στο μπλόγκ μου, ανθρώπους να μου δίνουν σημασία, ίσως μεγαλύτερη απο αυτή που μου πρέπει.. δεν είμαι εγω αρμόδιος να κρίνω..

σε όλους αυτούς λοιπόν, έχω να πώ ενα..

είστε ΦΙΛΟΙ
είστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ
είστε ΑΛΗΘΙΝΟΙ..
όχι οθόνες
όχι "μικροί"
όχι εχθροί..

δεν έχει χαθεί τίποτα,
ζούμε μια εποχή που απλά πρέπει να αποδείξουμε οτι είμαστε ακόμα ζωντανοί..
ακόμα άνθρωποι, ακόμα ΦΙΛΟΙ..

σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ..

υγ: νιώθω οτι γίνεται ένας πόλεμος τελευταία, μεταξύ καλού και κακού, με μια παράξενη αίσθηση οτι σε λίγο καιρό θα υπάρξει κορύφωση..
δεν παραδίνομαι κουφάλες.. άνθρωπος γεννήθηκα, άνθρωπος θα πεθάνω..
δεν είμαι εξάρτημα εγω, και τον γιό μου θα τον κάνω το χειρότερο ανταλλακτικό που θα μπορούσατε να βρείτε εμπρός σας..