ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ
............
αυτή είναι η κάρτα μου για στέγη, ντουλάπα, κουζίνα..

Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009

ΔΑΚΡΥ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ?


Αυτό για μένα είναι Τέχνη..
να σε αγγίζει, να σε αναστατώνει, να σου θυμίζει, να σε ξυπνάει..

Ως άνθρωπος που έχω χάσει τους γονείς μου απο την εφηβική μου ηλικία, όταν το είδα σε ένα blog σήμερα, έβαλα τα κλάματα, μια και μου θύμισε τον πατέρα μου..

μου θύμισε τον γιό μου..
μου θύμισε τους πατεράδες και τους γιούς όλου του κόσμου..

αργότερα σε μια συνομιλία με ένα φίλο μέσω msn μου λέει, κάτσε να σου στείλω ένα βίντεο.. την ώρα που είδα τον τίτλο, ρίγησα.. έγραφε "τί είναι".. του είπα για το βίντεο που είδα νωρίτερα, και μου λέει αυτό με το σπουργίτι? λέω ναι.. αυτό σου στέλνω λέει.. του διηγήθηκα για την απώλεια των γονιών μου απο νωρίς, και με άφησε ευγενικά να μείνω με τα συναισθήματά μου και το δάκρυ μου..

ευχαριστώ..
τα πάντα συνυπάρχουν μέσα μας..
το γέλιο, το δάκρυ..
στιγμές υπάρχουν που μας ξυπνούν την ύπαρξή τους..
μακάρι να "ξυπνάμε" πιό τακτικά.. να θυμόμαστε πως είμαστε άνθρωποι..

γιατί να μην αρκούμαστε σε μια όμορφη ζωή, να βοηθάμε τον συνάνθρωπο όταν έχει την ανάγκη μας?
γιατί να έχουμε γίνει αρπαχτικά? γιατί να στερούμε την αγάπη?
γιατί να στερούμε τους γονείς απο τα παιδιά?
γιατί οι πόλεμοι?

γιατί να γίνονται πράγματα και πρόσωπα απαραίτητα, απλά και μόνο μια ανάμνηση, και όχι μια πραγματικότητα και απόλαυση? απόλαυση της στιγμής..
και της αιωνιότητας..

5 σχόλια:

Νηρηιδα είπε...

...και το μονο που θες ειναι να τους εχεις κοντα σου και να σε ρωτουν ο,τι 8ελουν, να τους εχεις κοντα σου ακομα κι αν σε κουρασουν.Γιατι η απωλεια κουραζει πιο πολυ...Ποναει και μαζι ποναει οταν περναει ο καιρος και οι αναμνησεις ξεθωριαζουν σαν κακοτυπωμενες φωτογραφιες.Αν εισαι τυχερος κι εχεις πολλες αναμνησεις.Διαφορετικα φυλας τις ελαχιστες σε ενα βελουδινο κουτι της μνημης που και παλι φθειρει ο χρονος.Και μενει μια αισθηση στο τελος σαν παλιου ονειρου, ζωγραφια με νερομπογιες που εμεινε στη βροχη και θολωσε..........Και λες ξανα και ξανα ας ηταν κοντα μου κι ας εκανε ο,τι ηθελε, δεν θα ελεγα λεξη...

Ευρύνοος είπε...

πίστεψέ με, δεν έχει ξεθωριάσει καθόλου η εικόνα..
είναι πάντα εδώ ολοζώντανη..
το δυστυχές είναι αυτό που διαπίστωσα στο βίντεο.. οτι, δεν αντιλήφθηκε ο γιός την αιτία..
ο πατέρας το έκανε απο την αρχή, βάσει σχεδίου.. σχεδίου, που θα αποκάλυπτε το αν ο γιός έχει την ίδια υπομονή με τον πατέρα..
δεν τη είχε, αλλά αν πρόσεξες, όταν τον έβαλε τον γιό να διαβάσει, όταν ολοκλήρωσε την ανάγνωση ο γιός, τότε κατάλαβε το λάθος και τον αγκάλιασε προφανώς κλαίγοντας, αφού έστρεψε το κεφάλι αντίθετα απο την κάμερα..
βεβαίως μια ταινία μικρού μήκους είναι, αλλά έχει τόση αλήθεια μέσα της..
πράγματι, αν ήταν εδώ ο πατέρας..
ας μην συνεχίσω, δεν μπορώ..

Νηρηιδα είπε...

Καταλαβαινω ακριβως γιατι δεν μπορεις...

Ανώνυμος είπε...

Ένα σχόλιο για αυτό αλλά και για το παρακάτω άρθρο…
Το γέλιο ομορφαίνει την ψυχή και το δάκρυ την καθαρίζει...

Lykos
...

Ευρύνοος είπε...

Να'σαι καλά ρε lykos..
Ποιητή..

σωστός είσαι..

Blog Widget by LinkWithin