ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ
............
αυτή είναι η κάρτα μου για στέγη, ντουλάπα, κουζίνα..

Σάββατο 9 Μαΐου 2009

Σενάριο.. (storyteller)

Εχω μία διάθεση τούτες τις μέρες..

παράξενη..

δέν είναι η πρώτη φορά άλλωστε..
η "λογική" ενός τρελού, είναι απροσδόκητη..

σας έχει τύχει να "αισθάνεστε" οτι κάποιες στιγμές "παίζετε" σε ταινία;
ή οτι θα θέλατε ένα σενάριο να εκτυλιχθεί με εσάς πρωταγωνιστή..

πολλές φορές αισθάνομαι έτσι, ιδιαίτερα όταν βρίσκομαι στο μετρό..
σάν να μήν είμαι ο Τάσος αλλά κάποιος άλλος..
με άλλο όνομα, άλλη ταυτότητα ή πολλές ταυτότητες, άλλες ιδιότητες..

μυστήριος.. με "δικαίωμα" να είμαι ότι θέλω, ή ότι θα ήθελα..
κατάσκοπος, τυχοδιώκτης, περιθωριακός, κυνηγός θησαυρών, οπορτουνιστής..
οτιδήποτε..

έτσι μου συμβαίνει πολλές φορές..
ίσως φταίει η ανωνυμία του πλήθους, η εικόνα που εκπέμπω, η εικόνα που φτιάχνω σκεπασμένος με τα ενδύματα των τρόπων και του φέρεσθαι..

εδώ όμως θα μιλήσω για τις "άλλες" φορές..
εκείνες που θα ήθελα να είμαι πρωταγωνιστής..

"Χαμένος σε κάποιο νησί του Ατλαντικού με αιτία της παρουσίας του εκεί, η αναζήτηση ενός μεγάλου μυστηρίου..
ενός αντι-κειμένου που η ανεύρεσή του θα άλλαζε τον τρόπο σκέψης ολόκληρου του κόσμου..

η μέρα αποχαιρετούσε τις πλαγιές και κρυβόταν ο ήλιος πίσω απο τις στέγες..
βρώμικος με ρούχα σχεδόν διαλυμένα απο το τελευταίο τούνελ που είχε ανακαλύψει σε μιά έρημη τοποθεσία..
κατέληξε σε ένα μπάρ και κάθησε σε ένα κομμένο κορμό που είχε τον ρόλο καθίσματος.. (πόσο του ταίριαζε)..
τα σανίδια κάτω απο τα τριμμένα του άρβυλα ήταν σε αποσύνθεση..
βαρέλια γύρω του με φωτιές που πέφτοντας η νύχτα, έκαναν τις σκιές να χορεύουν..

εκείνη στεκόταν λίγο πιό πέρα με παρόμοια "αμφίεση"..
φορούσε ένα παντελόνι που τόνιζε τις γραμμές της..
ένα λευκό πουκάμισο που είχε αλλάξει χρώμα απο τα χώματα και τον ιδρώτα..

στο παλιό πικ-απ έπαιζε ένα τάνγκο..
εκείνη σηκώθηκε και λικνιζόταν με χάρη..
χόρευε με ένα ποτήρι στα χέρια.. το πέταξε..
εκείνος σηκώθηκε και άφησε το μπουκάλι απο τα χέρια του..

την πλησίασε σάν αρπακτικό που ζυγίζει το βήμα χωρίς να χάνει το θήραμα απο το βλέμμα του..
με μιά κίνηση έφτασε δίπλα της.. την τριγύριζε.. την μύριζε.. το άρωμα του κορμιού της τον αναστάτωνε.. την πολιορκούσε..
άρχισε να χορεύει πλάι της, κοντά της, μαζί της..
ταίριαζαν τόσο..
μέθυσαν.. απο τις ανάσες τους.. έφυγαν.. ερωτεύτηκαν..

την άλλη μέρα συστήθηκαν..

έψαχναν.. το ίδιο αντι-κείμενο.."


storyteller

14 σχόλια:

Margo είπε...

Θέλουν προσοχή αυτά τα ταξίδια του νου, σε κάνουν να χάνεις τη στάση (μου έχει συμβεί:) Ακόμη όταν "βλέπεις" τον εαυτό σου μέσα στην ιστορία σου και τη ζεις έντονα, μπορεί και να συμβεί στ' αλήθεια! Αν πιστέψεις στο ρόλο σου ίσως τελικά γίνει η νέα σου ταυτότητα ή αυτός που είσαι πραγματικά και δεν αφήνεις να βγει.. Αυτά τα ενδύματα των τρόπων και του φέρεσθαι αλλού μας πάνε! ..και εδώ σταματώ την αμπελοφιλοσοφία και θα σου πω ότι η ιστορία σου μου άρεσε πολύ!! Καλημέρα:)

Ευρύνοος είπε...

Καλημέρα Margo

μάλλον έτσι είναι..

το alter ego..

δέν απέχει πολύ..

ευχαριστώ που πέρασες..

Αγνή είπε...

Πολύ ωραία ιστορία και πολύ πιο καλή η διάθεσή σου!! Χαίρομαι να ακούω τέτοια σενάρια, όμορφα και ερωτικά.

Και κοίτα πώς τρεις λέξεις μπορούν να αλλάξουν όλο το αντικείμενο: Χαμένος σε κάποιο σταθμό του μετρό με αιτία της παρουσίας του εκεί, η αναζήτηση ενός μεγάλου έρωτα..ενός αντι-κειμένου που η ανεύρεσή του θα άλλαζε τον τρόπο σκέψης ολόκληρου του κόσμου του..


Η γλώσσα εντέλει είναι η απόλυτη δύναμη!!Καλημέρα!

Ευρύνοος είπε...

Κοίτα πού τρύπωσε τώρα..
βρε Αγνή, πρέπει να πάψω να γράφω..

διαβάζεις πολύ..
και διαβάζεις καλά..

και αντιλαμβάνεσαι..
τις ατραπούς.. των νευρώνων..
όσες και οι πιθανές εξελίξεις του σεναρίου..
η γλώσσα πολύ δύναμη..
όση και η σκέψη..

χαίρε..

bessy είπε...

πολυ καλη η ιστορια σου.μερικες φορες χρειαζεται να γινουμε πρωταγωνιστες σε αυτα που θα θελαμε να ζησουμε.ετσι ωστε να μπορουμε να ξεφευγουμε απο την καθημερινη πραγματικοτητα μας.το ολο θεμα ειναι ποιον ρολο θελεις να παιξεις.αυτον που ηδη εισαι ή αυτο που θα ηθελες να εισαι?διαλεγω φυσικα το 2ο γιατι με κανει να μπορω να ταξιδευω-φανταζομαι οπως εσυ με ταξιδεψες με την ιστορια σου.δενεις τις λεξεις πολυ ωραια μπραβο σου.

D.Angel είπε...

Αν σου πω ότι δεν το 'χω σκεφτεί, θα ναι ψέμα!
O τόπος και η εμφάνιση έχουν κάποιες διαφορές αλλά το αντι-κείμενο είναι το ίδιο!
Η αλήθεια είναι πως μου δόθηκε η ευκαιρία να το ζήσω...
Το παράξενο είναι ότι αρνήθηκα...
Δεν το μετάνιωσα ποτέ!Ισως γιατί ήταν όλα τόσο υπέροχα συνδιασμένα στη φαντασία μου που φοβήθηκα να αντικρίσω κατάματα την πραγματικότητα...
Ισως πάλι γιατί υπάρχει μια ιστορία που λέει
πως το καλύτερο τανγκό το χορεύεις με μια γυναίκα που δεν θα αποκτήσεις ποτέ!!!Γι αυτό και τα αργεντίνικα τανγκο ονομάζονται απελπισμένα...
http://www.youtube.com/watch?v=bibtqDxXv1o

Φιλιά πολλά

Ευρύνοος είπε...

bessy
καθένας ζεί το δικό του έργο, αναλόγως την διάθεση και την στιγμή..
εγώ ζώ τις στιγμές μου όπως ξέρω και καταλαβαίνω, χρόνια τώρα..
όπως περιέγραψα πιό πάνω..
ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια..

dreamer
λίγο πολύ, όλοι ίσως λειτουργούμε έτσι..
το "αντι-κείμενο" είναι διαφορετικό κάθε φορά, ίσως, ανάλογα την στιγμή..
παράξενο που το αρνήθηκες όντως..
δέν είσαι επιρρεπής φαίνεται.. χαχα..
η αλήθεια είναι, οτι η πραγματικότητα απέχει απο την φαντασία, αυτό είναι βέβαιον..
όμως ποτέ δέν θα μάθεις την έκβαση..
όσο κι άν κρατήσει..
πιστεύω η φαντασία έχει να κάνει με την διάρκεια..
ωραιοποιούνται καταστάσεις όταν δεν φθείρονται απο τον χρόνο..
γι αυτό όλα τα καλά κρατάνε λίγο..
και πρέπει να αποχωρείς όσο είναι νωρίς..

υπάρχει τέτοια ιστορία ε;
χμ..
εμένα πάντως μ'αρέσουν πολύ τα τάνγκο..

χαιρετώ σας..

evi είπε...

τοσα σενάρια ζωής που περιμένουν να τα ζήσουμε. σαν ταξίδια που πρόκειται να κάνουμε. σαν μικρές στιγμές που κείτονται περιμένοντας να περάσεις να τις μαζέψεις. αντι-κειμενα της ζωής σου - κείμενα της γραφής σου.
φιλιά και ένα βαλσάκι βραδυνό

ΠΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΙΝΑΣ είπε...

Τάσο, Τάσο...

Ζούμε αυτό που νομίζουμε, καλέ μου φίλε, κι αυτή η απατηλότητα λίγο διαρκεί. Τι είναι πραγματικό; Αυτό που πιστεύουμε ή αυτό μέσα από τα μάτια των άλλων; Χιλιάδες οι άλλοι, χιλιάδες και οι "πραγματικότητες". Τελικά, πιστεύω ότι μόνο αυτό που νιώθουμε έχει αξία. Για τον καθένα από εμάς, ο εαυτός αποτελεί το κέντρο του σύμπαντος. Ωραίο το όνειρό σου. Κι αν δεν έχει γίνει ακόμη πραγματικότητα, σου εύχομαι κάποτε -σύντομα- να γίνει. Και να σου χαρίσει όλα τα ακριβά αυτού του κόσμου. Του κόσμου σου...

Τα σέβη μου και την αγάπη μου, φίλε Τάσο.
Ψηλά το κεφάλι!

Ευρύνοος είπε...

e-vi
έτσι ακριβώς είναι..
σενάρια.. που πέρασαν.. που έρχονται..
τα μαζεύω όλα.. είναι η κληρονομιά μου..

Πάνο
ο εαυτός αποτελεί μιά καλή αφετηρία..
κέντρο του σύμπαντος πάντως για μένα δέν είναι.. απλά αφετηρία..
ξέρεις, υπήρξα σε πολλές πραγματικότητες..
ίσως κάποτε γράψω γι αυτές..
αυτό το όνειρο όμως..
το προσδοκώ..
ανταποδίδω φίλε μου..

χαιρετώ σας..

Lilith είπε...

Μου άρεσε αυτό που είπε η dreamer-angel για το τανγκό. Το πιστεύω απόλυτα! Το καλύτερο τανγκό και το πιο αξέχαστο!
Όπως τα "ταξίδια" που κάνουμε στο μετρό...
Που είναι όπως ΑΚΡΙΒΩΣ τα θέλεις!
Και είσαι όπως ακριβώς σε θέλεις!
Μάλλον, η λέξη που ψάχνουμε όλοι, είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

Ευρύνοος είπε...

Δέν ψάχνω λέξεις Lilith..

μόνο σενάρια..

και βρίσκονται ανάμεσά μας..

παντού..

Χιουης είπε...

Ευρυνουσμαν !
προτιμω τις συνταγες και τις φωτο με τα ταψια και τις σαλατες ..
come back στη κουζινα πλιζ !

Ευρύνοος είπε...

α,ρε
@ποσπερίτη..

θα σε φτιάξω σε επόμενη ανάρτηση λέμε..

έχω κάτι..

με μανιτάρια..

Blog Widget by LinkWithin