Ο τρελος του χωριου: Θέλω..

Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

Θέλω..

να..

βάλω..

την..

συνείδησή μου..

για..

ύπνο..

και..
μετά..
να..

πετάξω..

20 σχόλια:

Ιορδανίδου Όλγα είπε...: Μαγικό ακούγεται!!!; 22 Απριλίου 2009 στις 12:45 μ.μ.
Ευρύνοος είπε...: Δέν είναι?; 22 Απριλίου 2009 στις 1:47 μ.μ.
ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...: ΚΑΙ ΓΩ... ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΑΥΠΝΙΕΣ!!!!!; 22 Απριλίου 2009 στις 3:44 μ.μ.
D.Angel είπε...: Η δικιά μου συνείδηση δεν υπακούει γμτ!!!; 22 Απριλίου 2009 στις 5:25 μ.μ.
Margo είπε...: Αν το θέλω σου πραγματοποιηθεί, θα μας πεις και το πώς?; 22 Απριλίου 2009 στις 6:20 μ.μ.
christian είπε...: ... ίσως για να βγάλεις φτερά και να πετάξεις,
φτάνει ν' ακουμπήσεις σ‘ έναν τοίχο
και να σκεφτείς πόσο λίγο θα ζήσεις
κάπως έτσι πρέπει ν΄ άρχισαν και τα πουλιά...; 22 Απριλίου 2009 στις 7:46 μ.μ.
ΝΑΝΤΙΑ είπε...: Εγώ πάλι της έδωσα χαπάκια υπνωτικά,αλλά δεν κοιμάται η άτιμη κι έτσι άρχισα νά πετάω αγνοόντας την!; 22 Απριλίου 2009 στις 8:26 μ.μ.
Ευρύνοος είπε...: Σταυρούλα
dreamer

υπάρχουν στιγμές που δεν κοιμάται, αλλά μπορείς εύκολα να την νανουρίσεις με τον σωστό σκοπό..

το θέμα είναι, πως είναι ανώφελο..
το θέμα είναι, πως πρέπει να προσέχουμε στο πέταγμα..
το θέμα είναι, να μην πετάμε σε λάθος προ-ορισμούς..; 22 Απριλίου 2009 στις 8:39 μ.μ.
Ευρύνοος είπε...: Margo

Αν πραγματοποιηθεί το θέλω μου;
χμ..
κάποια δεν πρέπει να πραγματοποιούνται ωστε να αφήνονται στην μοίρα..
κάποια άλλα πραγματοποιούνται μια και ήταν προκαθορισμένο..
αν πραγματοποιούταν το θέλω μου;
δεν θα το έλεγα ούτε στον εαυτό μου..; 22 Απριλίου 2009 στις 8:43 μ.μ.
Ευρύνοος είπε...: christian
λές?

πάντως δεν θα ήθελα να ακουμπήσω σε τοίχο που αποτελείται απο τούβλα και άλλα τέτοια κρύα υλικά..

θα προτιμούσα να ακουμπήσω σε ένα σύννεφο..
ή σε μιά δροσοσταγόνα..
και εκεί θα καταλάβαινα πόσο πολύ θα ζήσω..
και πόσο πολύ έζησα..

έχω πεθάνει 10 φορές και 10 έχω αναστηθεί..; 22 Απριλίου 2009 στις 8:47 μ.μ.
Ευρύνοος είπε...: Νάντια

πέτα..
πέτα..
κάπου είναι η Ιθάκη..; 22 Απριλίου 2009 στις 8:48 μ.μ.
D.Angel είπε...: το θέμα είναι, πως είναι ανώφελο..
το θέμα είναι, πως πρέπει να προσέχουμε στο πέταγμα..
το θέμα είναι, να μην πετάμε σε λάθος προ-ορισμούς...

Τότε ποιός ο λόγος να τη βάλουμε για ύπνο;;;
Χμ....; 22 Απριλίου 2009 στις 9:16 μ.μ.
D.Angel είπε...: Μονάχα αυτό κατάλαβα
απ όλο το ταξίδι
πως όσο αλλάζουμε ζωή
μένουμε πάντα ίδιοι...
Δεν έχω κάτι να σου πω,
τι να σου εξηγήσω
νύχτα με παίρνουν τα όνειρα
νύχτα με φέρνουν πίσω...; 22 Απριλίου 2009 στις 9:17 μ.μ.
Lilith είπε...: Τι για ύπνο!!!
Θα της κόψω ένα "χωρίς επιστροφή" για Αλάσκα και μετά... εκεί να δεις πέταγμα! :))); 22 Απριλίου 2009 στις 9:38 μ.μ.
seniorita είπε...: αν το καταφέρεις πες και σε μένα τον τρόπο!!
χριστός ανέστη!; 22 Απριλίου 2009 στις 9:41 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Πολλά ήταν τα ψέματα
που είπαμε ως εδώ
ας πούμε και μια αλήθεια
κι ας πέσει στο γιαλό.

Ο κόσμος είναι ζόρικος
κι εμείς ασθενικοί
και ό,τι πούμε
το παίρνει η βουή.

Σημαία από νάιλον
υψώνουμε σημαία πλαστική
ο κόσμος δεν έχει τίποτε να χάσει
και τίποτε να βρει.

Τα ρούχα μου νομίζατε
πως ήτανε χρυσά
με παίξατε στα ζάρια
και χάσατε ξανά.

Έρχεστε κατά πάνω μου
μιλώντας σαν τρελοί
τ' αυτιά μου κλείνω
κι αφήνω μια φωνή.

Σημαία από νάιλον
υψώνουμε σημαία πλαστική
ο κόσμος δεν έχει τίποτε να χάσει
και τίποτε να βρει.

Διονύσης Σαββόπουλος

GIA NA YPNOSEI KANEIS TH SYNEIDHSH TOY PREPEI PANO APO OLA NA EXEI MIA TETOIA. KAI AN EXEI, PREPEI NA THN EXEI GNORISEI KIOLAS. TREXA GYREYE DHLADH. XAMENOS KOPOS. DEN YPARXEI LOGOS YPNOSHS THS SYNEIDHSHS. OI NEKROI DEN KOIMOYNTAI. LOGOS TAFHS AYTON YPARXEI. GIATI H APOSYNTHESH TOYS EINAI POLY TOKSIKH. HASTA LUEGO.; 22 Απριλίου 2009 στις 10:02 μ.μ.
christian είπε...: Μονάχα αυτό κατάλαβα
απ όλο το ταξίδι
πως όσο αλλάζουμε ζωή
μένουμε πάντα ίδιοι...

Γλυκειά dreamer-angel

Χρωστάμε τη ζωή σε κάθετί γνήσιο που αντικρύζουμε.Αν ξέραμε να παρατηρούμε την πραγματικότητα της κάθε μας μέρας, θα γονυπετούσαμε μπροστά σε τόση χάρη.
Η ζωή ακτινοβολεί γιατί είναι ακατανόητη.
Η αλαζονεία μάς εμποδίζει να βλέπουμε πέρα από τον εαυτό μας.Η τόσο κτηνώδης ενέργεια που ξοδεύουμε για να ζήσουμε ρίχνει ανάμεσα σε μας και τη ζωή ένα σκοτεινό πέπλο.
Ωστόσο εαν καταφέρουμε να βρούμε τις αληθινές αναλογίες αυτής της ζωής που το σημαντικότερο μέρος της είναι αθέατο, τίποτα δεν θα είναι πιο εκστατικό από ένα πρόσωπο διάπλατο από έκπληξη μπροστά στην Έμπρακτη αγάπη...; 22 Απριλίου 2009 στις 10:22 μ.μ.
D.Angel είπε...: Συμφωνώ μαζί σου christian αλλά δεν είναι όλα τόσο απλά!!!Η ζωή είναι γεμάτη προβλήματα και δυσκολίες!Κάθε δυσκολία κι ένα μάθημα!Κάθε πρόβλημα και μία λύση!!!Πού χρόνος για τα υπόλοιπα!!!Μας αφήνουν;Είμαστε όλοι μας εγκλωβισμένοι!Μόνο όταν σπάσουμε τα δεσμά θα καταφέρουμε να συναντήσουμε την Εμπρακτη αγάπη!
Εγώ το πέρασα αυτό το μονοπάτι αλλά ξαναγύρισα πίσω...
...και τώρα συνεχίζω να σπάω αλυσίδες!
Φιλιά πολλά; 23 Απριλίου 2009 στις 3:55 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: http://www.youtube.com/watch?v=uak-GQzK-wo

Το μόνο πρόβλημα είναι να μπορέσεις να γυρίσεις και να την ξαναβρείς..και να αρχίσετε και πάλι από την αρχή..και να κάνει τα στραβά μάτια για τις νυχτερινές σου πτήσεις..
και τελικά να μάθεις να ζεις μαζί της στην γη..

Καληνύχτα, καλέ μου Ίκαρε..; 4 Ιουλίου 2009 στις 3:07 π.μ.
Ευρύνοος είπε...: Κοκκινοσκουφίτσα

πρόβλημα να την ξαναβρώ..
πώς να διαφωνήσω;

στην γή..
πότε πότε όμως θα με αφήνει να πετάω..
ε;

καληνύχτα φωνή της.. συνείδησης..

:-); 4 Ιουλίου 2009 στις 3:34 π.μ.