ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ
............
αυτή είναι η κάρτα μου για στέγη, ντουλάπα, κουζίνα..

Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

Ο μικρός πρίγκηπας

Η Αλεπού κοίταξε το Μικρό Πρίγκηπα, για πολύ ώρα.
-Σε παρακαλώ εξημέρωσέ με! είπε.
-Το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, αλλά δεν έχω πολύ χρόνο. Έχω να ανακαλύψω φίλους και πολλά πράγματα να γνωρίσω.
-Γνωρίζουμε μονάχα τα πράγματα που εξημερώνουμε, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίζουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα έτοιμα απ’ τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλάν φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με.
-Τι πρέπει να κάνω; Είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού κι εσύ δε θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, όμως, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά…
Την επόμενη μέρα ο μικρός πρίγκιπας ξαναήρθε.
-Θα ήταν καλύτερα αν ερχόσουν την ίδια πάντα ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι, για παράδειγμα, στις τέσσερις τ’ απόγευμα από τις τρεις θ’ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και θ’ ανησυχώ. Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της…Χρειάζεται κάποια τελετή.

-Τι πάει να πει τελετή; Είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Είναι αυτό που κάνει μια μέρα να μη μοιάζει με τις άλλες, μια ώρα με τις άλλες ώρες. Υπάρχει, για παράδειγμα, μια τελετή στους κυνηγούς. Χορεύουν την Πέμπτη με τα κορίτσια του χωριού. Η Πέμπτη λοιπόν είναι υπέροχη μέρα. Πάω και κάνω βόλτα ίσαμε τ’ αμπέλι. Αν οι κυνηγοί χόρευαν οποτεδήποτε, οι μέρες θα έμοιαζαν σαν όλες, κι εγώ δε θα είχα ποτέ διακοπές.
Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίασε η ώρα του αποχωρισμού:
-Αχ, είπε η αλεπού… Θα κλάψω.-Εσύ φταις, είπε ο μικρός πρίγκιπας, εγώ δεν ήθελα το κακό σου, εσύ θέλησες να σε εξημερώσω…-Σωστά, είπε η αλεπού.-Όμως θα κλάψεις, είπε ο μικρός πρίγκιπας.-Σωστά, είπε η αλεπού.-Τι κέρδισες λοιπόν;-Κέρδισα, είπε η αλεπού, το χρώμα του σταριού.
Έπειτα πρόσθεσε.
-Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα. Θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο. Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις και θα σου χαρίσω ένα μυστικό.Ο μικρός πρίγκιπας πήγε να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα.
-Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο, δεν είσαστε τίποτα ακόμα, τους είπε. Κανείς δε σας έχει εξημερώσει και δεν έχετε εξημερώσει κανέναν. Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου. Μια αλεπού ίδια μ’ άλλες εκατό χιλιάδες. Γίναμε όμως φίλοι και τώρα είναι μοναδική στον κόσμο.
Και τα τριαντάφυλλα στέκονταν θιγμένα.
-Είσαστε όμορφα, όμως είσαστε άδεια, τους είπε ακόμα. Δεν πεθαίνει κανείς για σας. Βέβαια, το δικό μου τριαντάφυλλο ένας απλός περαστικός θα έλεγε πως σας μοιάζει. Όμως εκείνο μόνο του έχει περισσότερη σημασία απ’ όλα εσάς, αφού εκείνο είναι που πότισα. Αφού εκείνο έβαλα κάτω απ’ τη γυάλα. Αφού εκείνο προστάτεψα με το παραβάν. Αφού σ’ εκείνο σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δύο τρεις για να γίνουν πεταλούδες). Αφού εκείνο άκουσα να παραπονιέται ή να κομπάζει ή κάποιες φορές ακόμα να σωπαίνει. Αφού είναι το τριαντάφυλλό μου.
Και ξαναγύρισε στην αλεπού:
-Αντίο, είπε…
-Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν.
-Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.
-Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό.
-Είναι ο χρόνος που ξόδεψα για το τριαντάφυλλό μου…είπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
-Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού.
-Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για ό,τι έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου…
-Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου… Ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται…



ΑΝΤΟΥΑΝ ΝΤΕ ΣΑΙΝΤ-ΕΞΥΠΕΡΥ

Το κείμενο απο το μπλόγκ της Ζωής ..

οι φωτογραφίες δικές μου..

9 σχόλια:

Νηρηιδα είπε...

το κομματι της ιστοριας που με συγκινει...
τουλαχιστον σου κερδιζεις το χρωμα του σταριου τρελε.........................................

korinoskilo είπε...

οσες φορες και να το εχεις διαβασει ......
το ξαναδιαβαζεις :)

καλημερα

Ευρύνοος είπε...

Εγώ.. δέν κέρδισα τίποτα Νηρηίδα..

εγώ απλώς μεταφέρω ένα ωραίο έργο..

τα έργα τα ζούμε.. ο καθένας το δικό του..

αυτό που έκανα, είναι ένα ξεκίνημα..
ως τώρα δέν είχα προσεγγίσει την λογο-τεχνία..

θεωρώ τον εαυτό μου ανάξιο αυτής..

στην επόμενη ανάρτησή μου ξεκινάω να παρουσιάζομαι ως storyteller..

και στην μεθεπόμενη, έχω ήδη γράψει μιά ιστορία..

korinoskilo
(μα τι ονομα τουτο που διαλεξες)

μία φορά το έχω διαβάσει και άλλη μιά το έχω δεί να το παίζει ο βαφτισημιός μου στο θέατρο.. εκεί δάκρυσα..

σπάνια διαβάζω πολλές φορές κάποιο βιβλίο..
ένα απο αυτά ήταν η Ουράνια Προφητεία..

χαιρετώ σας..

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Πολυαγαπημένο παραμύθι αυτό, με συντρόφευε για χρόνια σαν οδηγός..Το' χασα, το ξαναβρήκα, δεν αναιρείται η αλήθεια του όσες πληγές κι αν φοβήσουν την ψυχή.Καλή Ανάσταση

D.Angel είπε...

http://dreamer-angela.blogspot.com/2007/10/blog-post_5105.html

Φιλιά πολλά καλέ μου τρελέ!!!

Ευρύνοος είπε...

dreamer..

πόσα χρόνια πίσω με πάς.. ;)

χεχε..

D.Angel είπε...

Δεν ξέρω καλέ μου τρελέ.Εγώ ακόμα τσουρέκια μετράω!!!Χα χα χα

Ευρύνοος είπε...

Καλά είπα εγώ..

το μέτρημα πρίν τον ύπνο, αντί για προβατάκια..

εντελώς off topic όμως.. χα..

Carpe diem
εγώ συγκινήθηκα πολύ όταν είδα το βαφτιστήρι να παίζει..
πολύ κλάμμα σου λέω..

Lefki είπε...

Ο μικρός πρίγκιπας είναι ο μεγάλος αγαπημένος μου...
Αλλά άλλο σημείο είναι αυτό που έχω στην καρδιά μου. Την αλεπού δεν τη συμπάθησα...δεν ξέρω γιατί.
"- Τι θέλεις να πεις;

- Αφού εγώ θα 'μαι σ' ένα απ' αυτά, κι αφού θα γελάω σ' ένα απ' αυτά, τότε για σένα θα είναι σαν να γελούν όλα τ' αστέρια. Θα έχεις εσύ αστέρια που ξέρουν να γελάνε!

Και γέλασε πάλι."

Blog Widget by LinkWithin