ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ
............
αυτή είναι η κάρτα μου για στέγη, ντουλάπα, κουζίνα..

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Οι ασκητές..

σχώρα με μάνα μου,
 ασκήτεψα στα δάση με τις βελανιδιές,
 πλάι στα αρχαία χαλάσματα και στων ποταμιών τις άκρες..
στην πέτρα ασκήτεψα μάνα μου, που την ελούζει ο ήλιος..
στην θάλασσα την αλμυρή,
 που τρώει σαν σαράκι, τα σκαριά που ξεχάστηκαν στο κορμί της..

εκεί ασκήτεψα..
 και στις ράχες των βουνών παρέα με τ'αγρίμια..
στα σύννεφα ασκήτεψα μάνα μου, που γιομάτα με την βροχούλα,
 έσκαγαν να την αδειάσουν στην στέρφα γή ν'ανθίσει..
ψηλά στα άγια όρη ασκήτεψα, μονάχος μοναχός μου..
στις λυγαριές και τις καρυές και σ'ολα κείνα τα ζωντανά τα δέντρα..
που τις λιγοστές στιγμές που μου χάρισε ο Δημιουργός, μου έπιασαν κουβέντα..

 μάνα, κοίτα με, σε απογοητεύω..
με τους ανθρώπους δεν κατάφερα ποτέ να ασκητέψω..
πάντα επίθετα μας έσερναν στη λιγοστή ζωή μας..
τρελοί κι αλλαφροίσκιωτοι είμασταν για τους άλλους..

όσο κι αν με επαίδεψα, το απλό δεν μπόρεσα..
να ασκητέψω μ'άλλους..

φωτο απο εδώ


© Ευρύνοος ο τρελός του χωριού

 24-2-2014









8 σχόλια:

zoyzoy είπε...

Πολύ όμορφο το κείμενο που το ανακάλυψες??

Και οι μουσικές σου διαλεχτές μία προς μία!


Φιλιά βρόχινα και ορεινά!

Ευρύνοος είπε...

zoyzoy

το κείμενο είναι δικό μου :)

και χαίρομαι γι αυτό, είναι ίσως ότι καλύτερο έχω γράψει πιστεύω..

ασπασμοί :)

υγ: ορεινά? που βρίσκεσαι?
υγ2: οι μουσικές απίθανες!

zoyzoy είπε...

Συγχαρητήρια τέλειο! Ετοιμάζεις κάτι καλό???

Υ.Γχα!χα! Στο ορεινό κομμάτι του νησιού πιά με τους πεζοπόρους.Τη θάλασσα μόνο από ψηλά τη βλέπω πια:))

Άιναφετς είπε...

Είχα διαβάσει το κείμενο σου, που όντος είναι απ΄τα καλύτερα σου Τάσο μου, αλλά περίμενα ν' ακούσω και τις
μουσικές για να σου γράψω...
Θέλω να σε ρωτήσω, γιατί πρέπει να ζητάμε συγνώμη για τις αποφάσεις που παίρνουμε, νομίζω πως λογαριασμό πρέπει να δίνουμε μόνο στον εαυτό μας...ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη ζωή του.
Καλή συνέχεια φίλε μου!

Ευρύνοος είπε...

zoyzoy

σ'ευχαριστώ..
δεν ετοιμάζω τίποτα συγκεκριμένο..
όπως πάντα, μου χτυπάει την πόρτα η έμπνευση κι εγώ πάντα φιλόξενος :)

χμ.. κι εγώ νόμιζα πως είχες πάρει τα βουνά..!

καλό ξημέρωμα..

Ευρύνοος είπε...

Άιναφετς

κάποιες φορές οι συγνώμες έρχονται σαν εξιλέωση..
όχι για τους άλλους μα συγνώμες για τον Εαυτό..

για να νιώθει ανάλαφρα..


ασπασμοί :)

akrat είπε...

συνταρακτικό

στην καρδιά μου κέντρο

μαγεία

Ευρύνοος είπε...

akrat

χαίρομαι φίλε μου που σου άρεσε το κείμενο μου..

να είσαι καλά..

Blog Widget by LinkWithin