Η Πράσινη Νεράϊδα!!

Ω ναί!!

υπάρχει η Πράσινη Νεράϊδα..

δέν το πιστεύετε ε;

ας δούμε λοιπόν..

έχετε ακούσει για το αψέντι;

Η ονομασία αυτού του "περίεργου" πράσινου ποτού, προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη αψίνθιον –δηλαδή, αυτό που δεν πίνεται– και γραπτές πηγές αναφέρουν τη χρήση του ομώνυμου αρωματικού ποώδες φυτού, της αψιθιάς, για ιατροφαρμακευτικούς λόγους από πολλούς λαούς κατά την αρχαιότητα, μεταξύ των οποίων οι Σουμέριοι, οι Αιγύπτιοι και οι Έλληνες..

"πατέρας" αυτού του ποτού θεωρείται ο Dr. Pierre Ordinaire, ο οποίος παρασκευάζει για πρώτη φορά το ποτό με τη σημερινή του μορφή το 1792..
έκτοτε, πέρασε απο διάφορα χέρια μέχρι σήμερα..

Ένα βράδυ του 1889 ο Τουλούζ Λωτρέκ σερβίρει ένα κοκτέιλ με βάση το αψέντι στους θαμώνες του Moulin Rouge και η Πράσινη Νεράιδα αποκτά επισήμως το διαβατήριό της για τους κύκλους της διανόησης..

Μποντλέρ, Βερλέν, Ρεμπό, Ζολά, Πικάσο, Χέμινγουει κι αμέτρητοι άλλοι ορκίζονται εφεξής στο όνομά του και ο όρος «αψεντισμός» γράφεται –με πράσινα γράμματα– στην ιστορία..

Η αρχή του τέλους ήρθε όταν, περί τα τέλη του 19ου αιώνα, στην Αρλ της Νότιας Γαλλίας ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ έκοψε το αυτί του, μετά από έναν ιδιαίτερα έντονο καβγά με το συγκάτοικό του, Πολ Γκογκέν..

Πράξη η οποία αποδόθηκε στην υπερβολική κατανάλωση αψεντιού και, μαζί με διάφορες άλλες παρενέργειες που οι συντηρητικοί κύκλοι ισχυρίζονταν πως προκαλεί το πράσινο δηλητήριο σε «σωστούς και ευυπόληπτους κατά τα άλλα ανθρώπους, τους οποίους μεταμορφώνει σε τέρατα», οδήγησαν τελικά στην απαγόρευσή του σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες –πλην της Τσεχίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας..

η σημερινή νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 1988 υπαγορεύει πως «το αψέντι μπορεί πλέον να παρασκευάζεται και να πωλείται νόμιμα, υπό την προϋπόθεση να μην περιέχει περισσότερα από 10 mg θυϊόνη (thujone)». Όπου θυϊόνη –ή αλλιώς θουγιόνη– βλέπε την τοξική ουσία του βασικού για την παρασκευή του αψεντιού βοτάνου, της αψιθιάς, η απαγόρευση της οποίας κρίθηκε απαραίτητη για να μην ξανακόψει κανένας Ευρωπαίος πολίτης το αυτί του..

Το αψέντι είναι ένα “δυνατό” απόσταγμα αρκετών βοτάνων, όπως αγγελική, μελισσόχορτο, αστεροειδή γλυκάνισο, μάραθο, γλυκόριζα, βερονίκη, ... και φυσικά άψινθο..

ο τρόπος που κάποιος θα απολαύσει την "πράσινη νεράϊδα" αγγίζει τα όρια του τελετουργικού..

θα πρέπει να βάλουμε σε ένα ποτήρι λίγο αψέντι (περίπου 50 ml)

βάζουμε το ειδικό κουταλάκι πάνω
στο κουταλάκι βάζουμε έναν κύβο ζάχαρη..
και ρίχνουμε παγωμένο νερό μέχρι να λιώσει ο κύβος και να πέσει στο ποτήρι..

άλλος τρόπος είναι να βάλουμε στο κουταλάκι τον κύβο ζάχαρης και να ρίξουμε πάνω του την ποσότητα που είπαμε απο το αψέντι..
μετά, αφού έχει μουσκέψει η ζάχαρη, της βάζουμε φωτιά μέχρι να καραμελώσει και πάλι ρίχνουμε παγωμένο νερό ανακατεύοντας..


Ποτήρια, κουταλάκια, καράφες, πιατάκια, δοχεία νερού και γενικά όλα τα σύνεργα που φτιάχτηκαν ειδικά για την ιεροτελεστία προετοιμασίας του αψέντι, αποτελούν πλέον συλλεκικά αντικείμενα..

Το 1859 ο Manet ζωγράφησε τον πρώτο μεγάλο πίνακα με θέμα το αψέντι, με τίτλο “Πότης αψέντι”..
Δημιουργήθηκε σκάνδαλο στην έκθεση του 1859, και η επιτροπή αρνήθηκε την έκθεση του έργου..


Το αριστούργημα του Ernest Hemingway “Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα” γράφτηκε υπό την επίρρεια της “πράσινης νεράϊδας”..


"Μετά το πρώτο ποτήρι, βλέπεις τα πράγματα όπως θα ήθελες να είναι. Μετά το δεύτερο, βλέπεις τα πράγματα όπως δεν είναι. Τέλος, τα βλέπεις όπως πραγματικά είναι, και αυτό είναι το πιο φρικτό πράγμα στον κόσμο"- Oscar Wilde

Και μετά την τελευταία διαπίστωση του Oscar Wilde, έχω να πώ, οτι αν και δέν έχω δοκιμάσει αψέντι, ακριβώς έτσι αισθάνομαι..
πάντα το έλεγα οτι ο οργανισμός μου εκκρίνει "περίεργες" ουσίες..




κι ένα βιντεάκι παρασκευής της "πράσινης νεράϊδας"..

ο φλεγόμενος τρόπος..



και ο παραδοσιακός (και καλύτερος) τρόπος..




και τώρα η ιστορία της "πράσινης νεράϊδας" σε ένα βίντεο..







καλή σας απόλαυση!!


με την χορηγία της Σκέψης -που μοιραζόμαστε- του φίλου μου Βασίλη..

storyteller