ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ
............
αυτή είναι η κάρτα μου για στέγη, ντουλάπα, κουζίνα..

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Ερωτας αληθινός

Ας μιλήσω για τον έρωτα μου..

πράγματι πρίν περίπου 23 χρόνια κοιταχτήκαμε στα μάτια και γέμισα ευτυχία..
μετά απο τόσα χρόνια όμως, άρχισε να με εγκαταλείπει..
βαρέθηκε; κουράστηκε; έπαψε να υπάρχει η να είναι διαθέσιμη; ποιός ξέρει;
αυτός ο έρωτας πάντως ήταν κεραυνοβόλος και όταν συνέβει, ήξερα καλά μέσα μου, πώς θα κρατήσει για πάντα..
ας μην σας κρατώ σε αγωνία..
ο έρωτας έχει όνομα..

λέγεται ΣΤΕΓΕΣ και είναι η εργασία-χόμπυ μου..
η αλήθεια είναι οτι είμαι ακόμη ερωτευμένος μαζί της..
πάντα κοιμόμουν και ξυπνούσα με την σκέψη της..
με φώναζαν να δώ ένα σπίτι για να φτιάξω μία στέγη και την έβλεπα στα μάτια μου τελειοποιημένη και πανέμορφη..

έχω φτιάξει κάποια "επώνυμα" έργα και άλλα λιγότερο επώνυμα..
κάποια απο αυτά είναι άξια μνημοσύνης..
όπως οι ξυλοκατασκευές του MALVAZIA
και όλες οι στέγες του..
θυμάμαι όταν πήγα να δώ το ερειπωμένο αρχοντικό ηλικίας περίπου 80 ετών, με την μισή του στέγη γκρεμισμένη, πληγωμένη απο τον καιρό..
αμέσως ήρθε η εικόνα του..
πανέμορφο κτήριο.. με ψυχή..
όταν δέχτηκα τηλεφώνημα οτι τελικά θα την αναλάβω, άναψαν όλα τα φώτα μου μέσα στο κεφάλι..
σκέφτηκα οτι θα ήταν Τιμή μου να ζωντανέψω την κοιμισμένη αυτήν Αρχόντισσα..
κι έτσι έγινε..
βρίσκεται στην οδό Αγαθημέρου απέναντι απο τα εργοστάσια Παυλίδη στην Πειραιώς..
θυμάμαι μύριζε σοκολάτα όταν δουλεύαμε και γευόμασταν άλλη μιά γεύση Ερωτα..
θυμάμαι ακόμη, που όταν έπαιζε στο ραδιόφωνο η Αλεξάνδρεια, αμέσως όλα σιγούσαν γύρω.. με μία μου κίνηση, όλοι σταματούσαν την οποιαδήποτε δραστηριότητα.. τίποτα δέν ακουγόταν πέρα απο το τραγούδι.. με τα παιδιά που είχα στην δουλειά, είμασταν μία ομάδα.. φίλοι μεταξύ μας, με σχεδόν κανένα μυστικό.. όλα στο φώς.. όλα φιλικά και όμορφα..

δυστυχώς τα τελευταία 2 χρόνια τίποτα δέν θυμίζει εκείνες τις εποχές..
μόνο πόνος και έλλειψη..
μαρασμός είναι η λέξη που ψάχνω..
κι εγώ μαραζώνω μαζί με την κατάσταση..

Πάνο, αν διαβάσεις τούτη την ανάρτηση θα καταλάβεις τι σου έγραψα κάποτε..
μπορεί κάποιος να κλάψει για την χαμένη του αγάπη, έστω κι αν είναι η εργασία του αυτή;
σας λέω, ΝΑΙ..όταν πάνω στην στέγη αισθάνεσαι πάνω απο όλα, και τα βλέπεις όλα διαφορετικά.. ΝΑΙ..
όταν βλέπεις τον κόπο-πάθος σου, να χειροκροτείται -ναί, έγινε και αυτό- όταν εισαι σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Λακωνίας και τα γύρω σπίτια ήταν σε απόσταση αναπνοής και όλοι οι συγχωριανοί έβγαιναν κάθε μέρα στα μπαλκόνια να χαζέψουν τους μαστόρους που ήρθαν απο την ''Αθήνα'' να φτιάξουν ένα επαρχιώτικο σπίτι και σου έλεγαν καλημέρα..
τόσα που μπορώ να πώ για τούτο το πάθος μου δέν έχουν τελειωμό.. μα πρέπει να πάψω..
πρέπει να πάψω να την σκέφτομαι.. φεύγει και με αφήνει.. ίδιες πληγές με τον χαμό ενός προσώπου και ακόμη παραπάνω.. με ανά-θρεψε, με ωρίμασε, με έκανε να μεγαλουργήσω..
να με σέβονται και να με αγαπούν.. να λές στο παιδί σου με σιγουριά οτι αύριο θα μπορείς να του προσφέρεις όσα του πρόσφερες μέχρι χθές..
δεν μοιρολατρώ..
απλά απο-λογούμαι..
κάποια στιγμή θα ζητήσουν οι αρχοντες του τόπου, εφορίες-κυβερνήσεις-ασφαλιστικοί φορείς-καί άλλοι, αυτά που "δικαιούνται" απο τα κέρδη μου..
όταν τους πώ ότι κέρδη δέν υπήρξαν τι θα κάνουν;
κάποιος να απαντήσει παρακαλώ..
τι θα κάνουν;θα απαιτήσουν χρήμα.. χρήμα το οποίο ΔΕΝ ήλθε.. ούτε φέτος, ούτε πέρσι..
αλλά τί τους νοιάζει;
αν και για μένα ποτέ το χρήμα δέν ήταν σκοπός..
σκοπός ήταν να Δημιουργώ..
και να κάνω το χόμπυ μου..


Αφιερωμένο.. στον Ερωτα..


υγ: όλες οι φωτό είναι "καρποί" του Ερωτα..

47 σχόλια:

Κράμα είπε...

Δεν έχω λόγια. Υπέροχη δουλειά
Απλά πιστεύω πως ποτέ κανενας έρωτας δεν είναι αναντικατάστατος.
Μενει πάντα στο μυαλό και συνεχίζουμε τρελέ μου.
Προχωράμε πιο κει.

bessy είπε...

Δεν πρεπει να αφηνεις ποτε αυτο που ερωτευεσαι
Οντως η δουλεια σου ειναι υπεροχη
το οτι δημιουργεις-κατασκευαζεις τετοιες στεγες ειναι οντως ταλεντο.
θα ερθουν καλυτεροι κ μεγαλυτεροι ερωτες θα δεις!
Αρκει να μην αφησεις αυτο το ταλεντο να παει χαμενο εστω κ αν βρεθηκαν κ βρεθουν εμποδια στο δρομο σου.
Ειναι απιστευτο το συναισθημα το να δημιουργεις.Και να περνας μετα απο καιρο κ να βλεπεις τον κοπο σου τελειωμενο .Κ να το θαυμαζεις

Μη μελαγχολεις ολα θα πανε καλα....
Φιλια

Νηρηιδα είπε...

ευχομαι καποια στιγμη να κανεις το καλυτερο για το δικο σου σπιτι...τωρα αμα ειναι και για το δικο μου ακομη καλυτερα!Αρκει να κανεις τουρνε και σε αλλες πολεις χαχαχα

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Είσαι από τους λίγους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτό που πραγματικά αγαπούν. Δυστυχώς όμως όλα θυσιάζονται στο βωμό του χρήματος. Οι καλλιτέχνες καταθέτουν την ψυχή τους σε αυτό που δημιουργούν, αλλά οι κυνικοί τους αποκαλούν γραφικούς. Τόσα ξέρουν τόσα λένε. Μετριμένοι στα δάχτυλα είστε πια. Όλα γίνονται γρήγορα και πρόχειρα.... για να φάνε .... από τα υλικά..... Εύχομαι να είναι προσωρινά όλα αυτά για σένα και να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που αγαπάς!!! Καλό βράδυ!!!

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Ω!!!Μα εσύ είσαι καλλιτέχνης!!Τι όμορφες στέγες είναι αυτές που φτιάχνεις!!Μου΄φερες στο νου και τον γνωστό στίχο:Οταν κοιτάζω από ψηλά...μοιάζει η γη με ζωγραφιά..
Μην το πάρεις ποτέ πολύ στα σοβαρά, ναι;

Φοίβη είπε...

όμορφη η δουλειά σου...
τρελός και καλλιτεχνης!

εγώ νοστάλγισα την Αλεξανδρεια και με το τραγούδι... οι φωτογραφίες με τσακίσανε...
ο καθένας με τον πόνο του...

i salute yoy me dear crazy..
με ταξίδεψες...

Ευρύνοος είπε...

Εβίτα

ευχαριστώ και χαίρομαι που σου αρέσουν τα έργα μου..

δίκιο έχεις σε αυτό που λές, μα θέλει χρόνο..

προσπαθώ :)

Ευρύνοος είπε...

bessy

απίστευτο όντως το συναίσθημα..

μελαγχολώ, αλλά θα περάσει όπως πέρασαν τόσα..

χαιρετώ σε..

Ευρύνοος είπε...

Νηρηίδα

μακάρι να κάνει come back η δουλειά και να ξέρεις οτι έχω δουλέψει, από ξύλινα σπιτάκια στην Αράχωβα, μέχρι στο νοτιότερο άκρο της Λακωνίας..

δέν υπάρχουν διακρίσεις στα έργα..

:)

Ευρύνοος είπε...

Σταυρούλα

πράγματι ένοιωθα τεράστια ευτυχία όταν σκεφτόμουν όλα αυτά τα χρόνια πως υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται σε δουλειές χωρίς να τις αγαπούν, παρά μόνο για τα χρήματα που τους προσφέρονται..

την ψυχή μου την έχω δώσει σε ότι έφτιαχνα τόσα χρόνια..

μακάρι να ξαναδώσω..

ευχαριστώ που πέρασες..

Ευρύνοος είπε...

CARPE DIEM

ακριβώς έτσι ένοιωθα όταν ήμουν πάνω..
όμως δέν ήταν μονάχα αυτό..
η χαρά της δημιουργίας είναι μοναδική..
και το οτι γνωρίζω τα πάντα της Τέχνης αυτής..

θα προσπαθήσω να μην το πάρω σοβαρά..

:)

Margo είπε...

Ότι δουλειά και να κάνεις θα είσαι πάντα ερωτευμένος μ' αυτήν, αυτό είναι το ταλέντο να μπορείς να ερωτεύεσαι να δημιουργείς να μην είναι στόχος το χρήμα αλλά το αποτέλεσμα του έργου σου. Η δουλειά σου είναι όντως ζωγραφιά είναι πολύ δύσκολο να την εγκαταλείπεις.. θα χαρώ πολύ όταν μετά από καιρό μας γράψεις για το νέο σου έρωτα!

Υ.Γ. Μεταξύ μας εγώ δε τα κατάφερα ακόμα να τον ξεπεράσω και έχουν περάσει πέντε χρόνια χωρίς το δικό μου έρωτα..

Ευρύνοος είπε...

foibi

Αλεξάνδρεια ε;

άστα.. όταν έπαιζε το κομμάτι αυτό, έλεγα "σταματήστε όλοι"..
και το απολαμβάναμε..

έχω λατρεία στο συγκεκριμένο, με ταξιδεύει..

πολλοί οι πόνοι, λίγα τα παυσίπονα :)

σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια..

χαιρετώ σε..

D.Angel είπε...

Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από έναν τρελό σαν κι εσένα!Δυστυχώς η μεγάλη σου αγάπη -και όχι μόνο- περνάει δύσκολες στιγμές!Ποτέ μην απελπίζεσαι όμως!Κανείς δεν πάει χαμένος....Συνέχισε να προσπαθείς για τη μεγάλη σου αγάπη κι ότι γίνει...Κι αν πάλι κάνει τον κύκλο της όπως όλοι οι μεγάλοι έρωτες μάζεψε τα κομμάτια κάνε ανασυγκρότηση δυνάμεων και προσπάθησε να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα!
Απ ότι ξέρω έχεις και μια ερωμένη, την μαγειρική...
Ολοι μας από αλλού ξεκινήσαμε...
σημασία έχει το ταξίδι!!!
Φιλιά πολλά καλέ μου τρελέ!
Ομολογώ πως η ανάρτηση αυτή είναι γροθιά στο στομάχι!
Καλό σου βράδυ και μη μασας!!!
Κανείς δεν χάνεται!

elph είπε...

Πραγματικά υπεροχα τα έργα σου! Φαίνεται ότι κατέθεσες την ψυχούλα σου σε αυτά καθώς τα δημιουργούσες, είναι κομμάτι του εαυτού σου πια.
Η ομορφιά στην τέχνη αντικατοπτρίζει την ομορφιά της σκέψης του καλλιτέχνη.

Αυτοί οι έρωτες νομίζω ότι δεν τελειώνουν. Μια σπίθα πάντα σιγοκαίει, ένα τσακ χρειάζεται για να ξαναφουντώσει...
Μακάρι να συμβεί σύντομα.
Μέχρι τότε.... κράτα γερά.

Uid είπε...

Πέρασα να πω μια καλησπέρα.
Και δεν πρόκειται να πω τίποτα.
Αυτή είναι η δουλειά σου.
Στέγες.
Χωρίς αυτή, δεν υπάρχεις και χωρίς εσένα... αυτή δεν υπάρχει.

Να βρεις λύση.
Μ' ακούς;
Να βρεις λύση.
Πάντα υπάρχει.

Και μη μου αντιμιλάς, έτσι;
Δεν θέλω κουβέντα,
Θα το κάνεις.

Άντε, πάω να φύγω τώρα...>

Ευρύνοος είπε...

Margo

απο το στόμα σου και στου Θεού το αυτί, που λέμε..

το δυστυχές είναι οτι εκείνη με εγκαταλείπει και όχι εγώ..

κι εγώ σκέφτομαι οτι όποιος και να είναι ο "νέος έρωτας", θα τον απατώ κάποιες φορές "για το χατήρι μιάς παλιάς αγάπης"..

υγ: μεταξύ μας, σε καταλαβαίνω απόλυτα.. βλέπεις αυτοί οι "έρωτες", μόνο καλό κάνουν και δέν σε πληγώνουν εύκολα.. και πάντα μαζί τους χαίρεσαι στιγμές δημιουργίας.. εύχομαι να το ξεπεράσεις κι εσύ..

She είπε...

Eίναι δύσκολες οι εποχές και δύσκολες κι οι δουλειές κατά συνέπεια της κρίσης...

Βλέπω αφήνεις τη δουλειά που αγαπάς , αλλά θα έχεις φροντίσει για κάτι άλλο σίγουρα! Θα το παλέψεις κι εκεί, τι άλλο μπορείς να κάνεις..το ίδιο ισχύει για όλους μας στις περίεργες εποχές που ζούμε..

Καλή δύναμη!

Ευρύνοος είπε...

Dreamer

αφού ξέρεις..
πάντα προσπαθώ και θα προσπαθώ, αλλά φοβάμαι οτι θα προσπαθώ άδικα..
θα δείξει ο χρόνος..
η μαγειρική είναι άλλη περίπτωση..
αν γινόταν θα το έκανα, αλλά ξέρεις, θέλει σχολές και τέτοια χαριτωμένα για να θεωρηθείς έγκυρος..
άλλωστε μέχρι τώρα ήλπιζα οτι τίποτα ακόμη δέν χάθηκε, γι αυτό περιμένω εδώ ακόμη..

η ανάρτηση "βγήκε" με πολύ ένταση εσωτερική, δέν στο κρύβω..

δέν μασάω και το ξέρεις..
απλά πέφτω μα πάντα ξανασηκώνομαι..

χαιρετώ σε..

Ευρύνοος είπε...

elph

στην περιοχή μου φημίζομαι για τα έργα μου..
δυστυχώς οι καιροί είναι δύσκολοι όμως.. ελπίζω σε ανάκαμψη αν και νομίζω οτι δέν θα γίνει..
προσπαθώ να κρατηθώ..
η συγκεκριμένη Τέχνη, έχει μυστικά και έχω βγάλει πολλούς μαστόρους..
πάντα έρχονταν διάφοροι νέοι στη δουλειά να τους βγάλω σχέδια για να κατασκευάσουν στέγες, επειδή οι ίδιοι δέν γνώριζαν σχέδιο..
και τολμώ να πώ οτι προχώρησα την Τέχνη ένα βήμα πιό πέρα..
ανακάλυψα τρόπους που γλυτώνουν χρόνο και υλικά..
πέρασαν χρόνια και έβλεπα άλλους που δούλευαν με τον τρόπο μου..
αυτό και μόνο τα λέει όλα..

σε ευχαριστώ για τα λόγια σου :)

Ευρύνοος είπε...

Osiris

κάτι λιγότερο απο δύο χρόνια προσπαθώ να κρατηθώ..

χωρίς αυτή δέν υπάρχω και χωρίς εμένα δεν υπάρχει κι αυτή..
χμ.. λύση..

η λύση είναι να ασχολούμαι παράλληλα με κάτι άλλο για βιοποριστικούς λόγους μέχρι να δώ πού θα βγεί..

δέν αντιμιλάω σε φίλους.. χαχα

άντε, καλό δρόμο..

Ευρύνοος είπε...

ANASA

δέν την αφήνω ακριβώς..
όπως είπα εκείνη με αφήνει..
αργοσβήνει..
κάτι άλλο σκέφτομαι ωστε να μην έχω πρόβλημα επιβίωσης για τη ώρα..

πάλη.. τίποτα άλλο..

σε ευχαριστώ..

ένας είπε...

πανέμορφες δουλειές!!!!

μακάρι να "δημιουργείς" πάντα καλλιτεχνικά ...

χαίρε...

ippoliti_ippoliti είπε...

εύχομαινα σε ¨ξανάβρει ο έρωτας" . Μα αν είναι να περάσει, εύχομαι ένα νέο έρωτα πιο δυνατόν κι από τον πρώτο.
Καλό βράδυ

Savvina είπε...

Υπομονή.
Όλα θα περάσουνε.
Απλά θέλουνε τον χρόνο τους.
Θα έρθουνε καλύτερες μέρες.Στο υπόσχομαι.
Μπορεί να είναι για το δικό σου καλό αυτή η πτώση σε αυτό που αγαπάς.
Κάτι θα βρεθεί που να σε κάνει να αισθανθείς μια σπίθα έρωτα.
Κάτι που θα σου καλύψει το κενό που αισθάνεσαι τώρα.
Δεν σε φοβάμαι.Κάτι θα σκεφτεί το τεράστιο μυαλό σου.
Θα αντέξεις και μέσα στους τέσσερις τοίχους γιατί θα πηγαίνεις εκδρομές στην φύση που τόσο αγαπάς και αισθάνεσαι γαλήνιος όταν βρίσκεσαι κοντά της.
Να ξέρεις ότι όλα έχουν ημερομηνία λήξης, απλά για τούτο ήρθε πιο νωρίς.
Τίποτα δεν τελείωσε όμως ακόμη.
'Εχε πίστη στον εαυτό σου.
Που ξέρεις? Μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα και να ξανά έχεις πάρα πολύ δουλειά.
Καλό βράδυ τρελλέ μου.

evi είπε...

δε θα πω τίποτα περισσότερο από τους προηγούμενους φίλους. Νομιζω με κάλυψαν. Απλά να πω ότι οι αληθινοί έρωτες δεν έχουν ημερομηνία λήξης και υπάρχουν εκεί μέσα μας να τρέφουν τα αναβληθέντα όνειρα.
Σου αφιερώνω από καρδιάς την Αλεξάνδρεια που είναι και δική μου αγαπημένη. Η δύναμη είναι μέσα μας, όπως και η Αλεξάνδρεια.

φιλιά από τα Βόρεια

D.Angel είπε...

Χαίρομαι που συμφωνούμε!Κοίτα να δεις, στην Ελλάδα ζούμε!Αν το θες πραγματικά σίγουρα θα βρούμε άκρες και θα ρωτήσουμε τι χρειάζεται για το είδος αυτό!Εδώ εγώ χωρίς να χω καμία σχέση, εβγαλα δελτίο παροχής υπηρεσιών!Μα καμία σχέση!Ολα γίνονται....
Μην απελπίζεσαι μονάχα!Τα φιλιά μου

zoro είπε...

αγάπη λοιπόν και όχι πάθος. και αν βρήκες την αγάπη έστω και για μια στιγμή κατάλαβες το νόημα της ζωής.
οι αγάπες δεν πεθαίνουν μα πονάνε πολλές φορες.
όλα είναι αγώνας, όπως είπε ο ποιητής.
συνέχισε τον
"η αγάπη αν πονέσει με αγώνα ηρεμεί,
και αγώνα σαν νικήσεις έχεις τόoooooση ηδονή"
:D

Ανώνυμος είπε...

Ευρύνοε,
δεν ήξερα πως αυτή είναι η δουλειά σου και δεν θα το φανταζόμουν ποτέ αν δεν έκανες αυτή την ανάρτηση.
Έστω!
Η παρουσία σου στο χώρο των blogs παρέπεμπε, εμένα τουλάχιστον σε άλλου είδους επαγγέλματα.
Πραγματικά είναι λυπηρό να αποχαιρετάς ένα επάγγελμα που λατρεύεις.
Για μένα είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μας να κάνουμε το επάγγελμα που αγαπάμε και που το έχουμε επιλέξει αβίαστα.
Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να εργάζομαι σε κάποιο τομέα τον οποίο αντιπαθώ.
Εύχομαι ό,τι κάνεις απο εδώ και στο εξής να το αγαπήσεις εξίσου.

Να είσαι καλά.

Αγνή είπε...

Σε καταλαβαίνω.. είχα κι εγώ ένα τρελό έρωτα με τη δουλειά μου, τη συνύπαρξη με εξαρτημένους/ες και τη συν-κίνηση..
Ο έρωτας αυτός, πέρα από μένα, είχε τη δύναμη να παρασέρνει και άλλους και να βλέπεις ανθρώπους καταβεβλημένους, σαν ξεχαρβαλωμένες στέγες, να αναστυλώνονται..και να χαμογελάνε.. και χαμογελούσα κι εγώ μαζί.

Τα τελευταία δύο χρόνια όμως, ο έρωτας ξεθύμανε..δεν ξέρω αν αυτός με άφησε ή εγώ τον άφησα.. έκανα το πάθος ανάγκη... κι έφερε μιζέρια..

Δεν ξέρω, φίλε Ευρύνοε, αν αυτός ο έρωτας ξαναγεννιέται.. πραγματικά.. μπαίνουν τόσα πρόσωπα και τόσες καταστάσεις ανάμεσα, που προκαλούν απλά.. αποστασιοποίηση..

Η νοσταλγία για αυτό που έφτιαξες όμως μένει..

Νομίζω σε καταλαβαίνω.

Ευρύνοος είπε...

ΣΟΥΙΤΑ

ευχαριστώ..

ελπίζω κι εγώ να συνεχίσω..

καλημέρα..

Ευρύνοος είπε...

ippoliti

είθε..

εγώ απλά περιμένω..

καλημέρα σου..

Ευρύνοος είπε...

Savvina

είσαι το κουράγιο μου..
το ξέρεις..

ίσως να συμβαίνει για κάποιο λόγο..
ίσως να θέλει να κλείσει ο κύκλος..
ίσως πάλι, να ξαναξεκινήσει..
δέν ξέρω..

θα δείξει..
καλημέρα..

Ευρύνοος είπε...

e-vi

η Αλεξάνδρεια είναι τόσο αγαπημένη που όπως είπα, έκανα ένα νεύμα και σταματούσαν τα σφυριά αυτόματα..

ταξιδεύαμε και ακούγαμε..

όσο για τούς έρωτες, έτσι είναι..
πάντα εκεί μέσα είναι και αν και ερωτοτρόπησα πολλά χρόνια με τον συγκεκριμένο, δέν βαρέθηκα..

ελπίζω στην "επανασύνδεση"..

καλημέρα..

Ευρύνοος είπε...

dreamer

είσαι κι εσύ ονειροπόλα όπως κι εγώ..
ακόμη βρίσκομαι σε κατάσταση σόκ απο τον προηγούμενο έρωτα..
το τι θέλω, είναι η συνέχεια μαζί του..
βέβαια αν δεν υπάρξει συνέχεια, τότε θα βρώ τον δρόμο μου..

απελπίστηκα πρόσκαιρα..
θα συνέλθω..

καλημέρα..

Ευρύνοος είπε...

zoro

καλώς ήλθες στο φτωχικό μου..

ήρθες σε δύσκολη φάση..
το νόημα της ζωής, όντως το βρήκα μαζί της..
τα ποιητικά σου λόγια έχουν μεγάλες αλήθειες..

καλημέρα σου..

Ευρύνοος είπε...

Τόνια

δεν ξέρω σε τί επάγγελμα σε παρέπεμπαν τα γραπτά μου..

υποθέτω οτι έχεις συνηθίσει οικοδόμους απαίδευτους και ακαλλιέργητους..
πολλές φορές συζητώντας με υποψήφιους πελάτες διαπίστωνα οτι είχα μέσα μου περισσότερη παιδεία και καλλιέργεια απο εκείνους, άσχετα αν ήταν στρατιωτικοί, η σε κρίσιμες κυβερνητικές θέσεις..

αυτό που είπες, συμβαίνει και σε μένα.. δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να εργάζεται σε θέση την οποία δεν μου αρέσει.. βιασμός είναι..

ευχαριστώ που πέρασες και με διάβασες..

χαιρετώ σε..

Ευρύνοος είπε...

Αγνή

απλά ποτέ δεν είχα τοποθετήσει τον εαυτό μου σε άλλη οπτική, οτι μπορεί κάποτε να ακολουθήσω κάποιον άλλο δρόμο..

μάλλον, το είχα σκεφτεί, για ηλικίες, πολύ αργότερα..
όταν θα είχα κουραστεί σωματικά και δεν θα μπορούσα να ανεβοκατεβαίνω σκαλωσιές..
όμως βλέπεις, οι μοίρες αλλιώς τα κανονίζουν..
ούτε εγω ξέρω αν θα συνεχίσω μζί της η όχι..
απλά περιμένω λίγο ακόμη να δώ..

η νοστ-αλγία όντως πάντα θα υπάρχει..

καλημέρα..

Αγνή είπε...

Αυτή η αναμονή όμως δεν... σκοτώνει??!! Δεν ξέρω για σένα πώς είναι... εγώ έχω ξεπατωθεί ψυχικά.

Αφού, πολλές φορές, αναρωτιέμαι μήπως απλά έγινα τεμπέλα κι όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες..

Γιατί κι εγώ δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο.Προσπάθησα η καψερή κι απλά δεν το έκανα καλά και δεν..μου έδωσε κανένα νόημα!
Και συν όλα.... πλησιάζω και στα 40!!!Ή μήπως απλά τα έκανα....μαντάρα γενικώς; δύσκολη ανάρτηση έκανες Ευρύνοε.

Καλημέρα και μην τα σκέφτεσαι..πήγαινε για ένα καφεδάκι εκεί στη μεγάλη πόλη. Έχει υπέροχες γωνιές!!Αυτό θα κάνω κι εγώ μου φαίνεται..Και πάλι πολύ Καλημέρα!

Ευρύνοος είπε...

Αγνή

Ακριβώς!!

η αναμονή είναι που με έκανε να γράψω ότι έγραψα..

δεν σου κρύβω οτι έχω χάσει τον ύπνο μου, οτι σκέφτομαι κάθε μέρα αυτό μου το πρόβλημα..
συν όλα τα άλλα έχω περάσει τα 40 εδώ και 3 χρόνια.. χαχα

δύσκολη ανάρτηση όντως.. για ορισμένους που αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις..

προσπαθώ να μην τα σκέφτομαι..
με σκέφτονται αυτά όμως..

λέω να πάω για μπάνιο μήπως η θάλασσα πάρει στα κύματα τις σκέψεις..

το εύχομαι..

χαιρετώ σε..

kakos lykos είπε...

Καλλιτέχνης για μένα είναι όποιος κάνει με αγάπη και μεράκι την δουλειά του, το αποτέλεσμα είναι ένα πανέμορφο πνευματικό του παιδί όχι μόνο στα δικά του μάτια αλλά και στων άλλων.Γιατί αναφέρω το πνεύμα, την σκέψη δηλαδή, μα γιατί η σκέψη υπάρχει σε κάθε δημιουργία.

Πανέμορφες οι δημιουργίες σου Ευρύονε!

Καλημέρα :)

Lilith είπε...

Τουλάχιστον ο δικός σου Έρωτας δεν πέθανε! Απλά ανακατώθηκαν τρίτοι...
Με συγκίνησες...
Γιατί όλο αυτό που συμβαίνει δεν είναι δίκιο.

Όμορφη η δουλειά σου.
Μπράβο σου!

Ελπίζω να γίνουν καλύτερα τα πράγματα. Αν όχι, υπάρχουν κι' άλλα πράγματα να αγαπήσεις (έτσι μου λένε κι' εμένα τουλάχιστον...) :)

Καλό μεσημέρι!

εργδημεργ είπε...

Σκεπατζης, έ; Ωραίος! Ωραίος!

Προσωπικα μισω τις ταράτσες, ειδικα τα κιτσαρια των εργολαβικων πολυκατοικιων... Όχι τίποτ' άλλο, αλλα οι σκεπες δείχνουν πως το συλλογικο ασυνείδητο των Ελλήνων κράτησε μέσα του το αέτωμα του "ιερου τριγώνου" των 144 μοιρων! :-)

ΠΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΙΝΑΣ είπε...

Αγαπητέ φίλε Τάσο,

Ένα πράγμα που χαίρομαι σε εσένα είναι το πάθος σου. Ο έρωτας μπορεί να χαριστεί σε ο,τιδήποτε λαχταρά η καρδιά μας. Και μιας και ο λόγος γίνεται για στέγες, σύντομα θα επικοινωνήσω μαζί σου σε... επαγγελματικό επίπεδο (στέγη κήπου κ.λ.π.)

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου.

Μάγισσα Κίρκη είπε...

Ααααχ καλέ μου Ευρύνοε, σε καταλαβαίνω.
Είναι χειρότερο να έχεις κοπιάσει και να μένεις απλήρωτος παρά να είσαι άνεργος, σε νιώθω ειλικρινά.
Αλλά η κατοικία, θέλω να πιστεύω, πως είναι κάτι που δεν πεθαίνει και σύντομα θα ανοίξουν ξανά οι δουλειές σου.
Αν χρειαστώ κάτι με στέγες ειλικρινά θα απευθυνθώ σε σένα :)

Matriga είπε...

Ευρύνοε μου,
αυτή δεν είναι μόνο η δουλειά σου, αλλά και το μεράκι σου. Να το θυμάσαι πως ότι εργασία και να έκανες, τα πράγματα θα ήταν δύσκολα αυτό τον καιρό.
Δεν βλέπεις τι γίνεται με τον καλό μου. Τα κομπιούτερς ζουν και βασιλεύουν, αλλά οι εταιρείες κάνουν περικοπές και κείνος κάνει και άλλες 2 δουλειές για να κρατήσει την εταιρεία του...
Και αυτό γιατί ζει και αναπνέει κάνοντας αυτή τη δουλειά!
Όπως συ, έτσι και πολλοί ακόμη - βάλε και μένα που άλλη εργασία κάνω και άλλη ειδικότητα έχω- προσπαθούν να μην χάσουν την επαφή με το εργασικό χώρο, όχι για τα χρήματα, αλλά γιατί τον αγαπούν!!

Κοχυλένια φιλιά!

Blog Widget by LinkWithin