Εκείνη μόνη με παρέα την απόσταση και την μοναξιά της..
Γνωρίστηκαν σε ένα παράξενο μέρος.. σε ένα μέρος που όλοι ήταν με όλους και ο καθένας μόνος..
εκείνος τύπος strange.. εκείνη free spirit και λίγο wild thing..
ήρθε μιά καλησπέρα.. μετά ήρθε απάντηση.. μετά αντάμωση.. στο γνωστό τόπο.. μιλούσαν, γελούσαν..
ερωτεύονταν χωρίς να το ξέρουν.. ή μήπως τό'ξεραν? οι λέξεις του ενός συμπλήρωναν του άλλου.. οι σκέψεις το ίδιο..
ας δώσουμε και όνομα στους ήρωες του έργου.. ο Τ και η Χ ας πούμε.. Τ όπως Τρελός και Χ όπως άγνωστος Χ..
Αποσπάσματα διαλόγου.. -Χ: θα μού πείς τι λές στα κοριτσάκια και τα "ρίχνεις"? -Τ: moi, jamais!
-Τ: τί νέα λοιπόν? -Χ: τα ίδια.. -Τ: χμ.. ξέρεις.. μου έχεις κινήσει το ενδιαφέρον.. απο μία εικόνα σου.. -Χ: εγώ δέν περίμενα εικόνα δική σου.. -Τ: (σκέφτεται).. (απίστευτο.. με σκεφτόταν χωρίς να γνωρίζω τίποτα γι αυτό).. -Τ: (αμηχανία).. μ'αρέσει που εκφράζεσαι με τον τρόπο που εκφράζεσαι.. ελεύθερα, χωρίς να κολλάς.. (σκέψη).. (λιγότερο αθυρόστομη να ήσουν μονάχα).. -Τ: σου έστειλα mail.. -Χ: θα το δώ.. -Τ: σκεφτόμουν μήπως θα μπορούσαμε να.. μα τί λέω? μήπως εσύ κι εγώ.. -Χ: ίσως δίναμε χώρο για "διερεύνηση" αυτού που μας συμβαίνει.. -Τ: ξέρεις.. σκεφτόμουν.. πως ίσως δεν πρέπει να σκέφτομαι έτσι για σένα.. είμαι δεσμευμένος.. -Χ: καλύτερα να μου έλεγες οτι πιστεύεις στα Βρύλ.. -Τ: (σκέψη).. (καλά και σε αυτά πιστεύω αλλά δεν χάθηκε ο κόσμος.. τώρα τι κάνουμε).. -Τ: δέν μπορούσα να μήν σου το πώ.. ούτε μπορούσα να κρύψω τι αισθάνομαι.. -Χ: αυτό αποκλείει κάθε πιθανότητα "διερεύνησης" αυτού που γίνεται μεταξύ μας.. -Τ: μα.. στάσου.. -Χ: εγώ δεν είμαι "γκόμενα".. ούτε ποτέ θα γίνω.. -Τ: (σκέψη).. (δέν ζήτησα αυτό.. περίμενε).. -Τ: σε καταλαβαίνω.. δέν ήξερα κάν, αν δικαιούμαι να αναζητώ κάτι απο σένα.. -Χ: καλύτερα να φύγω.. -Τ: (σκέψη).. (γιατί κάνω τέτοια λάθη και λέω τις σκέψεις μου φωναχτά? δεν το βούλωνα λιγάκι?) -Τ: εσύ ξέρεις οτι είναι καλύτερο για σένα.. πάντως θα ζείς μέσα μου.. -Χ: χρειάζομαι έναν άντρα να είναι δίπλα μου.. να τον νοιάζομαι και να με νοιάζεται.. -Τ: (σκέψη).. (κι εγώ είμαι δίπλα σου κι εγώ σε νοιάζομαι).. -Τ: σε καταλαβαίνω.. όμως θα ήθελα να μου πείς τι αισθάνθηκες για μένα. αν αισθάνθηκες.. -Χ: αισθάνομαι όμορφα και γλυκά μαζί σου, σε αισθάνομαι κοντά μου.. μου ταιριάζεις. όμως αυτό δεν αναιρεί την ΑΛΗΘΕΙΑ.. -Τ: σε ευχαριστώ.. θα σε σκέφτομαι.. (σκέψη).. (θα τα φυλάξω τούτα τα λόγια σου φυλακτό μέσα μου)..
Πέρασαν 2-3 μέρες.. εκεί που δέν το περίμενε αυτός,δέχτηκε ένα μήνυμα..
-Χ: δεν κοιμάσαι; -Τ: οχι.. δεν μπορώ.. εσύ; -Χ: ούτε κι εγώ.. δέν είχα νέα σου.. -Τ: εγώ σου έστειλα μήνυμα τελευταίος.. -Χ: δέν πιάνεται.. -Τ: ζητάς εξηγήσεις; -Χ: ναι.. δεν καταλαβαίνω.. -Τ: δέν πρόλαβα να σου εξηγήσω.. ξέρεις, σου έγραψα ένα τραγούδι.. σκέφτηκα να στο στείλω.. ίσως καταλάβεις.. -Χ: στείλε μου.. -Τ: ήρθε; -Χ: ναι.. τώρα δέν καταλαβαίνω ακόμη περισσότερο.. -Τ: δέν υπάρχει χρόνος να εξηγήσω.. (σκέψη).. (γιατί να εξηγώ; δέν θα έπρεπε.. έπρεπε να μήν χρειάζονται εξηγήσεις.. έτσι, απόλυτα φυσικά όλα να γίνονται)..
Πέρασαν λίγες μέρες ακόμη.. μίλησαν.. είπαν οτι δέν μπορούν να μην σκέφτονται ο ένας τον άλλον.. Λόγια.. λόγια.. λόγια.. μετά.. χάθηκαν.. γύρισε ο καθένας την πλάτη και τράβηξαν τον δρόμο τους..
Εκείνος, ήταν μυστήριο τραίνο.. "λειτουργούσε" παράξενα.. "με αγαπάς, σε αγαπώ". "με θέτεις σε νέα δεδομένα, ξενερώνω".. έλειπε το σκίρτημα.. έλειπε η αρχική λαχτάρα.. ευτυχώς, όλα τέλειωσαν.. εκείνη είχε πεί "δεν γίνεται".. εκείνος είχε ήδη αρχίσει να αποδομεί τα κομμάτια της από μέσα του.. ήταν η αρχή του τέλους.. ενός τέλους που θα "στοίχιζε" λίγες σκέψεις ακόμη, λίγες στιγμές μονάχα απο τον χρόνο τους..
ΤΕΛΟΣ
storyteller
ποιός είπε οτι πρέπει να αγγίξει ο ένας τον άλλο για να ολοκληρωθεί μία σχέση.. υπάρχει σχέση με τον Πλατωνικό τρόπο.. υπάρχει τρόπος να ζεί κάποιος μέσα στον άλλο για πολλά χρόνια χωρίς να "ανταμώσουν".. υπάρχει τρόπος να "σκοτώσουμε" τον έρωτα.. το κείμενο παρουσιάζει λεπτές ισορροπίες που υπάρχουν ανάμεσα σε διαφορετικούς εγκεφάλους.. ισορροπίες που απο μικρές κλωστές κρέμονται οι οποίες γίνονται τρίχες ή τριχιές, ανάλογα το "λίπασμα" που τις ταίζουμε.. Μία στιγμή αδυναμίας.. μία στιγμή ευάλωτος.. δέν θέλει πολύ να μυθοποιήσεις κάποιον, δέν θέλει πολύ να απομυθοποιήσεις κάποιον.. όλα σε τυχαίες σειρές, ενός χαώδους σύμπαντος.. η γέννηση ενός σύμπαντος, η ενός κατοικήσιμου πλανήτη χρειάζεται πολλές παραμέτρους για να συμβεί.. έτσι κι ο έρωτας..
κάποιοι μένουν πάντα παιδιά.. οι άλλοι τους βλέπουν και κοροιδεύουν.. γίνονται απο κείνα τα παλιόπαιδα που μας κορόιδευαν μικρά..
κάποιοι όμως βλέπουν και ζηλεύουν..
που δέν μπορούν να γίνουν "παιδιά".. και απλά θαυμάζουν.. απλά ακούνε τις ιστορίες που δεν τους είπαν σαν παιδιά.. και μένουν με την απορία, κείνοι που λένε τούτες τις ιστορίες είναι παιδιά στην ψυχή, ή είναι γέροντες που λένε ιστορίες γύρω απο το τζάκι, ή την φωτιά σε μιά παραλία, ανάλογα με την εποχή.. the storytellers όπως λέγονται..
Η Αλεπού κοίταξε το Μικρό Πρίγκηπα, για πολύ ώρα. -Σε παρακαλώ εξημέρωσέ με! είπε. -Το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, αλλά δεν έχω πολύ χρόνο. Έχω να ανακαλύψω φίλους και πολλά πράγματα να γνωρίσω. -Γνωρίζουμε μονάχα τα πράγματα που εξημερώνουμε, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίζουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα έτοιμα απ’ τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλάν φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με. -Τι πρέπει να κάνω; Είπε ο μικρός πρίγκιπας. -Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού κι εσύ δε θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, όμως, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά… Την επόμενη μέρα ο μικρός πρίγκιπας ξαναήρθε. -Θα ήταν καλύτερα αν ερχόσουν την ίδια πάντα ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι, για παράδειγμα, στις τέσσερις τ’ απόγευμα από τις τρεις θ’ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και θ’ ανησυχώ. Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της…Χρειάζεται κάποια τελετή. -Τι πάει να πει τελετή; Είπε ο μικρός πρίγκιπας. -Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Είναι αυτό που κάνει μια μέρα να μη μοιάζει με τις άλλες, μια ώρα με τις άλλες ώρες. Υπάρχει, για παράδειγμα, μια τελετή στους κυνηγούς. Χορεύουν την Πέμπτη με τα κορίτσια του χωριού. Η Πέμπτη λοιπόν είναι υπέροχη μέρα. Πάω και κάνω βόλτα ίσαμε τ’ αμπέλι. Αν οι κυνηγοί χόρευαν οποτεδήποτε, οι μέρες θα έμοιαζαν σαν όλες, κι εγώ δε θα είχα ποτέ διακοπές. Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίασε η ώρα του αποχωρισμού: -Αχ, είπε η αλεπού… Θα κλάψω.-Εσύ φταις, είπε ο μικρός πρίγκιπας, εγώ δεν ήθελα το κακό σου, εσύ θέλησες να σε εξημερώσω…-Σωστά, είπε η αλεπού.-Όμως θα κλάψεις, είπε ο μικρός πρίγκιπας.-Σωστά, είπε η αλεπού.-Τι κέρδισες λοιπόν;-Κέρδισα, είπε η αλεπού, το χρώμα του σταριού. Έπειτα πρόσθεσε. -Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα. Θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο. Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις και θα σου χαρίσω ένα μυστικό.Ο μικρός πρίγκιπας πήγε να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα. -Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο, δεν είσαστε τίποτα ακόμα, τους είπε. Κανείς δε σας έχει εξημερώσει και δεν έχετε εξημερώσει κανέναν. Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου. Μια αλεπού ίδια μ’ άλλες εκατό χιλιάδες. Γίναμε όμως φίλοι και τώρα είναι μοναδική στον κόσμο. Και τα τριαντάφυλλα στέκονταν θιγμένα. -Είσαστε όμορφα, όμως είσαστε άδεια, τους είπε ακόμα. Δεν πεθαίνει κανείς για σας. Βέβαια, το δικό μου τριαντάφυλλο ένας απλός περαστικός θα έλεγε πως σας μοιάζει. Όμως εκείνο μόνο του έχει περισσότερη σημασία απ’ όλα εσάς, αφού εκείνο είναι που πότισα. Αφού εκείνο έβαλα κάτω απ’ τη γυάλα. Αφού εκείνο προστάτεψα με το παραβάν. Αφού σ’ εκείνο σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δύο τρεις για να γίνουν πεταλούδες). Αφού εκείνο άκουσα να παραπονιέται ή να κομπάζει ή κάποιες φορές ακόμα να σωπαίνει. Αφού είναι το τριαντάφυλλό μου. Και ξαναγύρισε στην αλεπού: -Αντίο, είπε… -Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν. -Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται. -Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό. -Είναι ο χρόνος που ξόδεψα για το τριαντάφυλλό μου…είπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται. -Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. -Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για ό,τι έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου… -Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου… Ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται…
τα βιβλία διαβάζονται, μαθαίνει ο ένας τον άλλον..
παίρνει το ένα τις σελίδες του άλλου και γίνονται Ενα.. κάθε φύλλο είναι συναρπαστικό.. κάθε σελίδα κι ένα μικρό η μεγάλο μυστικό.. κάθε σκέψη διαφορετική..
κάποιες σελιδούλες όμως μοιάζουν με τις δικές σου, τις δικές μου, του άλλου.. τα χρώματα στα γραμματάκια είναι πολλά και διάφορα.. τι όμορφα γράμματα αλήθεια.. κόκκινα, πράσινα, γαλάζια και πολλά άλλα..
ακόμα και οι λέξεις είναι πολλές και πλούσιες.. κάποιοι λένε λίγα και καλά κάποιοι σαν κι εμένα λένε κάτι παραπάνω απο οτι τους επιτρέπεται..
όλοι όμως είναι ονειροπόλοι αναγνώστες.. και βλέπουν κάτι όνειρα.. όλοι θέλουμε να διαβάζουμε βιβλία..
και απο αυτά μαθαίνουμε..
εμάς..
όμως τι κρίμα.. το βιβλίο μου το ξέχασα ανοικτό και φύσηξε βοριάς και σκορπίσαν οι σελίδες..
Ενθουσιασμός: το αποτέλεσμα του ενθουσιάζω η κατάστασις του διατελούντος εξάλλου υπο θείαν έμπνευσην, ιεράν μανίαν.. κατάστασις έξαλλος, φρενίτις εκ παραφοράς, εκ πάθους προερχόμενη.. άλογος ενθουσιασμός ειδ. ψυχική έξαρσις προκαλούμενη υπο τινών μουσικών μελών.. ο δ'ενθουσιασμός του περί την ψυχήν ήθους πάθος εστίν..
και άλλα πολλά.. απο το λεξικό μου Δημητράκου..
η δική μου απόδοσις που ασφαλώς ταιριάζει με τις ρίζες-μέλη της λέξης..
εν-θεου-ουσία..
όταν λοιπόν κάποιος είναι ενθουσιασμένος, είναι εντός της ουσίας του Θείου..
"Αυτή η υπερβολή που έχει το ρεφρέν προσπαθεί να καταδείξει την ανησυχία μου για όλα τα αυτονόητα που χάνουμε. Αυτό προσπαθούσα να επαναφέρω στη ζωή μας..." Φ.Π
ανοίγει ένας κύκλος με ονομασία Ανθρώπων έργα..
στο συγκεκριμένο θέμα βλέπουμε την ανησυχία του καλλιτέχνη σε αντιπαράθεση με τα δρώμενα του βίντεο κλίπ..
Θα συνεχίσω το δεύτερο μέρος που αφορά τον φίλο μου τον Πλάτανο..
τα "στολίσματα"..
το γελοίο είναι οτι έχουν τοποθετήσει σε κάθε σχισμή του Δένδρου, νομίσματα..
γιατί άραγε;
εικόνες που δείχνουν το "διαμορφωμένο" εσωτερικό του.. με πλακάκια!!!
και ο χώρος που ανοίχτηκε (βίαια) ωστε να επικοινωνούν οι δύο κουφάλες του Δένδρου..
και η ανοιγμένη με αλυσοπρίονο είσοδος-πόρτα..
κι εδώ οι πληγές του και η διαδρομή του αίματος..
Επαναλαμβάνω οτι δεν ξέρω αν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό η αν θα άλλαζε κάτι.. το σίγουρο είναι οτι δέν υπάρχει θεός που να ήθελε τέτοια μοίρα για τον Πλάτανο..
οι άνθρωποι είναι που έκαναν ότι έκαναν εκεί, μέσα και έξω..
η μάσκα.. ένα προσωπείο.. η προσωπικότητα που δείχνουμε στον καθένα ξεχωριστά.. σαν προσωπείο, όχι αυτό που "είναι".. αυτό που "είναι", λέγεται χαρακτήρας.. γιατί είναι χαραγμένο μέσα μας..