ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΝΟΣ ΤΡΕΛΟΥ

το περιβάλλον είναι αυτό που μας επιρεάζει σε αυτό που θα γίνουμε..
οι μαύρες κουρτίνες θυμίζουν την απομόνωση, όπως απομονωμένες είναι οι σκέψεις στο κεφάλι..

το βλέμμα στο κενό,
είναι ενός τρελού, που βυθισμένος στις σκέψεις του,
δεν τον αγγίζει τίποτα και κανένας..
όσοι και όποιοι να υπ-άρχουν δίπλα του και γύρω του, ζεί στον δικό του κόσμο, στην δική του πραγματικότητα..

οι σκέψεις, δημιουργούνται λόγω της τριβής, σαν σπινθήρες στους νευρώνες του εγκεφάλου, και φωτίζουν σαν ένα απειροελάχιστο φώς κεριού, που σιγά σιγά, σχηματοποιούνται και θεριεύουν και γίνονται τεράστια λάμψη..

τα κουδούνια στο κεφάλι του τρελού, θυμίζουν τις σκέψεις που «θορυβούν» και είναι πάντα εκεί να του θυμίζουν την ύπαρξή τους..
όπως και να κάνουν έντονη την παρουσία του στο χώρο..
γιατί, αυτός, όπως και οι σκέψεις του, είναι ανατρεπτικός, μοναδικός και ιδιαίτερος..

ο κόσμος, δείχνει να τον αγνοεί, αλλά εκείνος του έχει γυρίσει την πλάτη..
κι όμως, όλοι τον αποζητούν, να τους διασκεδάσει, ή να τους «ψυχ-αγωγή-σει».

Άλλωστε, πάντα τούτο τον κόσμο, κάποιοι τρελοί τον πηγαίνουν μπροστά..

Κάποτε κάποιος φώναξε και τάραξε μέσα στην παγκόσμια ησυχία..

«ΕΥΡΗΚΑ»