"Γιατί με βοηθάς?"

είναι εδώ και καιρό που παίζω ένα διαδικτυακό παιχνίδι online που παίζεις κάποιες πίστες, ανεβαίνεις επίπεδα, όπως όλα ή τα περισσότερα online games..

έχω φτάσει λοιπόν, στο ανώτερο επίπεδο, δεν πάει άλλο..
φτάνεις εκεί και μετά, δεν ανεβαίνεις περισσότερο..
απλώς, μπορείς να προχωρήσεις άλλον "χαρακτήρα" που θα δημιουργήσεις ξεκινώντας απο το μηδέν..

οι περισσότεροι λοιπόν, αυτό κάνουν..
εγώ, επειδή είμαι κομματάκι "τρελός", δεν κάνω αυτό..
κάνω κάτι άλλο..

βοηθάω μικρότερα level να τελειώνουν τις αποστολές τους με την βοήθεια μου γρηγορότερα και σιγουρότερα με μηδενική πιθανότητα αποτυχίας, επειδή κάποιες "πίστες" είναι εξαιρετικά δύσκολες..

πολλές φορές λοιπόν, με ρωτάνε "γιατί με βοηθάς?"

βλέπει κανείς λοιπόν, οτι το να βοηθήσεις έστω σε ένα online game, δίχως ανταλλάγματα και καμία προφανή αιτία, μπλοκάρει ο -κοινός- εγκέφαλος..
δεν μπορεί να διανοηθεί κανείς την σήμερον ημέρα, πώς γίνεται και κάποιος βοηθάει χωρίς να ζητάει τίποτα.. προσέξτε, σε ένα απλό online game.. πόσο μάλλον στην Αληθινή Ζωή !

η σημερινή κοινωνία, είναι κοινωνία, εκμετάλλευσης και υστεροβουλίας..
αρκετές φορές, άνοιξα την αγκαλιά μου σε ανθρώπους και προδόθηκα, όμως έχω την συνείδηση μου ελαφρότατη..
αυτό έχει σημασία, τίποτε άλλο..
ούτε τι έδωσα, ούτε τι πήρα..

"γιατί με βοηθάς" λοιπόν..

έτσι..

φωτο απο εδώ

υπάρχει καλύτερο πράγμα απο το να βοηθάς κάποιον?

κάποιον που είδες να έχει κολλήσει στην άμμο και έκανες αναστροφή στην λεωφόρο για να τον ξεκολλήσεις, κάποιον που χρειαζόταν βοήθεια σε μια ξένη χώρα ως τουρίστας με την κοπέλα του αιμόφυρτη και κανείς δεν τους έδινε σημασία, κάποιον που φιλοξένησες επειδή δεν είχε που να πάει είτε είχε, αλλά ήθελε ψυχολογική υποστήριξη, κάποιον που μοιράστηκες το φαγητό σου, κάποιον που δεν του μιλάει κανείς άλλος επειδή "δεν είναι στα καλά του" κι εσύ περνάς κάποιες ώρες μαζί του προσπαθώντας να βγάλεις νόημα και τελικά να βγάζεις!
και το καλύτερο, όταν ξέρεις, πως κάποιους που βοήθησες, δεν θα τους ξαναδείς ποτέ, επειδή, απλώς είναι άγνωστοι σε σένα και έτυχε να ανταμώσουν οι δρόμοι σας περιστασιακά..

μικρή παρένθεση..
όταν βοήθησα κάποιους τουρίστες, με ρώτησαν τι μπορούν να κάνουν για μένα..
η απάντηση μου: "να θυμάστε πως είμαστε Έλληνες και αδέλφια σας κι αγαπάμε όλο τον κόσμο.."

αλληλεγγύη, αγάπη, ανυστεροβουλία..

μπορεί να είναι "τρέλα" μα αν το κάναμε όλοι μας, κάποτε θα βλέπαμε έναν όμορφο κόσμο-κοινωνία..

εξίσου "τρελό", ακούγεται και το να εξαφανίζεσαι απο την ζωή κάποιου ή κάποιων..

κι όμως, τους αφήνεις να πετάξουν με τα δικά τους φτερά, όταν κρίνεις πως είναι έτοιμοι..
τους αφήνεις επίσης, όταν δείς πως δεν γίνεται να συμπέσουν οι δρόμοι σας ή όταν τα ενδιαφέροντα τους, είναι αντίθετα προς εκείνα που -λένε πως- πρεσβεύουν..

κάμποσες φορές, εξαφανίστηκα απο την ζωή κάποιων ανθρώπων, όταν αντιλήφθηκα πως δεν είχε καμία σχέση ο Λόγος τους με τις Πράξεις τους..
αυτό, δεν είναι απαραίτητα κακό..
ο καθένας έχει τον δρόμο του και τον ακολουθεί πιστά..

φωτο απο εδώ

ένα πράγμα μονάχα με ανησυχεί, να μην πληγώνω ανθρώπους..
ελπίζω να μην το έχω κάνει κι αν έχει συμβεί, δεν το έκανα επίτηδες, ούτε είχα τέτοιο σκοπό..

θέλω (προσέξτε τι γράφω, ΕΓΩ θέλω) να περνώ όσο γίνεται ανώδυνα απο τις ζωές των ανθρώπων, κι όταν μπορώ να βοηθώ με όσες δυνάμεις έχω..

ίσως έτσι να καλύπτω κι εγώ μια ανάγκη μου..
την ανάγκη, του "άν κάποτε βρεθώ σε δύσκολη θέση, να βρώ κάποιον απέναντι μου σαν κι εμένα"..

πάντα έτσι λειτουργούσα, τουλάχιστον απο όταν απόκτησα "συνείδηση"..

ίσως πάλι, μετά απο χρόνια, όταν όλοι λειτουργούμε έτσι, πάψει να τίθεται το ερώτημα "γιατί με βοηθάς?"

             "ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ"


Ευρύνοος, ο τρελός του χωριού..