Τραγούδι ατραγούδιστο..

... κι εκεί που κάθεσαι αμέριμνος σε ώρες σιωπής

έρχεται κάτι στο μυαλό..

σαν μάντρας, σαν προσευχή, σαν κάτι πέρα απο σένα μακριά..

φωτο απο εδώ

πρέπει η τρέλα μου να είναι, σε στίχους..

είχα περίπου 10 χρόνια να γράψω..

το ονόμασα

"ο τρελός του χωριού"

Μέσ' στα μάτια μου η Αλήθεια

κι όμως δεν την ξεχωρίζω..

κι άμα κάποιος μου την δείξει

την ζωή μου του χαρίζω..

δώστου του μυαλού να πάει

μια κλωτσιά για να ξυπνάει..

του επέκεινα ποτήρια

δύο πέτρινα γιοφύρια..

απ'το χάσμα ο χρησμός σου

και Πυθία και Θεός σου..

τα παλιά και τα καινούρια

η ματιά σου έχει πατζούρια..

πώς να δείτε την Αλήθεια

πάντα την φροντίζουν άλλοι..

σκίστο πέπλο που σου διώχνει

τον Θεό απ'το κεφάλι..

κι άμα το μυαλό σου ανοίξει

τότε να μην σε τρομάξει..

ότι σου παρουσιάσει

σαν πουλί θε να πετάξει..

έχω έναν φίλο που φτιάχνει όμορφες μουσικές..
ο Αλέξανδρος Καραγιάννης απο το Σαρακήνικο..


τώρα μένει να δω αν θα ντύσει τούτα μου τα λόγια με όμορφες μουσικές..

Ευρύνοος, ο τρελός του χωριού..

να είστε όλοι καλά..