Την εικόνα σου σεβάστηκα..

Αυτό θυμήθηκα σαν μπήκα στην παλιά εκκλησιά..

κείνη την εκκλησιά δίχως παπάδες και κόσμο..

κείνη που τα καθίσματα ήταν άδεια..

με την γερασμένη στέγη..

κείνη που μονάχη της παρέα είναι η χιλιόχρονη Ελιά στην αυλή της..

κείνη που δεν εξετάζει τι "πιστεύει" καθένας, μονάχα είναι εκεί να ξαποστάσει ο διαβάτης..

χαμηλή και ταπεινή στέκει μακριά απο τα βλέμματα του κόσμου..

αφτιασίδωτη μα γνήσια και φιλόξενη..

κι εμείς στρώσαμε τραπέζι..
σαν νά'ταν Κυριακή..
ναί, μέσα μας ήταν..

και μέσα μας ακούγονταν τραγούδια..




Ευρύνοος, ο τρελός του χωριού..