Σήμερα..

σήμερα δεν άντεξα..
πήρα το ιπτάμενο σκάφος μου και προσπάθησα να το βάλω μπρός όπως παλιά..

τότε που με ταξίδευε σε άγνωστες Γαίες, άγνωστα Σύμπαντα, μέχρι και την Πηγή την ίδια..!

ξ-έχασα πώς πετάνε και πώς προσ-γειώνονται..

το όχημα παραμένει το ίδιο, ο χειριστής, κόντεψε να φύγει απο την πορεία του..
ποιά πορεία? εκείνη που παλιότερα τον έφτανε σε απίστευτα ύψη και βάθη..

έμπλεξε με τα γήϊνα κομμάτια του οχήματος και έγινε φτηνός σαν όλους..

μα να, το κουμπί "αυτόματος πιλότος" μπροστά του..
το πάτησε και......................................

φωτο απο εδώ και υπόψιν, δέν "καπνίζω" τίποτα..

ο εγκέφαλος-όχημα, άρχισε να βγάζει σπίθες..
δάκρυ..
ναι, αυτές οι -γνωστές απο παλιά- υπερταχύτητες τον έκαναν να βουρκώσει, λές και ήταν σε βόλτα με μοτοσυκλέτα δίχως κράνος και πολλά χιλιόμετρα στο κοντέρ..!

ακριβώς έτσι είναι..
δέν μπορεί, όσοι έχουν κάνει τέτοια ταξίδια το γνωρίζουν..

κι όλα αυτό το ταξίδι γινόταν μέσα στο όχημα-εγκέφαλο!!

καταπληκτικό..

τούτη την φορά, έβλεπε να περνάνε εικόνες και καταστάσεις ταχύτατα μπρος του κι άλλες φορές, τόσο αργά, όσο μπορούσε να εμβαθύνει σε κάθε πτυχή, σε κάθε λεπτομέρεια του γεγονότος και να κατανοεί όλες τις πτυχές του..

μπορούσε ακόμη να μυρίσει θα έλεγε κανείς, τα συναισθήματα, τις απόψεις, τα γεγονότα τα ίδια..
μπορούσε να κρατήσει την στιγμή στα χέρια του και να την δεί απο κάθε της πλευρά..
μπορούσε να χαϊδέψει τα λόγια των ποιητών, να γευτεί τον καθαρό αέρα του δάσους και του ουρανού..
μπορούσε να νοιώσει τον κραδασμό των πλανητών και την μουσική του Σύμπαντος κόσμου..

μυρωδιά άνθους, σαμάνος, σταγόνα βροχής, φιλόσοφος, κόκκος άμμου, παρά-ξενο πλάσμα..

μέσα του, τρελός χορός..

δίπλα στον θάνατο και μέσα στην ζωή..

άλλωστε, χέρι χέρι πάνε αυτά..
ένα πήδο δίπλα κι έφτασες..
ένα πήδο ξανά κι επέστρεψες..






δευτερόλεπτα μετά, πάτησε το κουμπί της "ασφαλούς επιστροφής" και άραξε πάνω σε ένα νησί..

το νησί είχε μιά ταμπελίτσα..
έγραφε..



"μην ενοχλείτε"




Ευρύνοος, ο τρελός του χωριού..

storyteller