ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ
............
αυτή είναι η κάρτα μου για στέγη, ντουλάπα, κουζίνα..

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

Οι εντιμότατοι Φίλοι μου..

Ω ναι!

υπήρξαν..

υπάρχουν..

και θα υπάρξουν..

απο μικρός είχα καλή παρέα..

μεγάλωσα με την Μάρμω..
έφυγε 19 ετών.. (σε βαθιά γεράματα)



αργότερα είχα τον Φλάφυ..(ο πιό αγαπημένος)

έφυγε 2 ετών χτυπημένος απο κάλα αζάρ..



είχα τον Σόκ..(λάτρευε τα βουνά)

τον ονόμασα έτσι, απο το τρέμουλο που έκανε όταν ανακάλυπτε κάποιο πουλί κρυμένο σε θάμνο..
αργότερα έμαθα οτι στα Αλβανικά, "σόκ" σημαίνει "φίλος"..
έφυγε 3 ετών όταν πήδηξε απο την μάντρα του σπιτιού και τον πάτησε αυτοκίνητο..




έχω τον Άδη..(εδώ είναι κουτάβι)

η ονομασία, λόγω του μεγέθους και του παρουσιαστικού του..
δυστυχώς, αρρώστησε με καρκίνο στο πόδι..
τώρα είναι 12 ετών.. αρκετά γέρος πιά..

όλοι τους, μοναδικοί για μένα..
καθένας ξεχωριστός..
για διαφορετικούς λόγους..

με μιά αδυναμία στην Μάρμω.. γιατί μεγαλώσαμε μαζί.. απο τα 13 μου μέχρι τα 32 μου..

με μιά αδυναμία στον Φλάφυ.. γιατί μου μιλούσε.. κι εγώ εκείνου..

με μιά αδυναμία στον Σόκ.. γιατί μου μουρμούραγε.. αλήθεια..

με μιά αδυναμία στον Άδη.. γιατί μας φυλάει απο κάθε κακό.. με αυτοθυσία..


κανένα τους δέν ήξερε να κυκλοφορεί σε κίνηση..
πάντα στα βουνά παρέα γυρνούσαμε..
το σπίτι ήταν σε ερημιά..
κι ακόμη είναι..

τι να πώ για τους μεγάλους πρωταγωνιστές της ζωής μου;
που ήταν πάντα δίπλα μου;
χωρίς να περιμένουν τίποτα απο μένα, παρά μόνο ένα χάδι κι ένα παιχνίδι μαζί τους;

τι να πώ;

43 σχόλια:

bessy είπε...

αμαν ποτε εγινε αυτο?
κ τι ειπαν οι γιατροι δεν παιρνει θεραπεια?
φανταζομαι τη στεναχωρια σου κ της αδερφης σου.
ρε γαμωτο κριμα.
αν κ να πω οτι φοβομουνα να τον πλησιασω λογω το τι ειναι παρα πολυ μεγαλοσωμος ,αλλα εντελως ακακος.
κριμα ρε γαμωτο.

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Πότε έγινε αυτό;
Σε καταλαβαίνω...Λυπάμαι.
Και μένα...τότε..ο Ιβάν (οστεοσάρκομα το είπανε)
Δεν ξέρω τι να πώ
και άν μπορώ να κάνω κάτι;
Να είσαι καλά

nikos είπε...

Καλησπέρα φίλε!!!!!
Από παιδιά που είμαστε φίλοι τυχαίνει να έχω γνωρίσει και εγώ αυτά τα φανταστικά σκυλιά (ανθρώπους) που το κάθε ένα είχε την δική του προσωπικότητα.
Τα έχω ζήσει και εγώ και ιδίως τον "φλάφυ" που αν θυμάσαι είχαμε να πούμε και λέγαμε πολλά για αυτόν, το καθένα είχε κάτι ξεχωριστό και το ιδιαίτερο......
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που γνώρισα και έζησα "εκείνα" τα φανταστικά σκυλιά (ανθρώπους-φίλους) στο πέρας των χρόνων και έχω να θυμάμαι πολλά και διαφορετικά για το καθένα ξεχωριστά και για όλα μαζι συγχρόνος......

Υγ. τι ψάχνεις φίλε σκύλος= άνθρωπος-φίλος-ένα με "εσένα".

Ανώνυμος είπε...

Παρόλο που έχω θέμα με τα σκυλάκια ωστόσο παραδέχομαι πως είναι πιστοί φίλοι και εκτός από αγάπη και παιχνίδια δεν ζητούν τίποτα άλλο.
Καλησπέρα Ευρύνοε.
Φιλιά

kakos lykos είπε...

Πόση αγάπη χωρίς να ζητούν αντάλλαγμα, πόση αφοσίωση, δύο μάτια να σε κοιτούν και να είναι έτοιμα να δώσουν και την ζωή τους για σένα, αλλά και πόσος πόνος όταν φεύγουν από την ζωή.
Ούτε γω μπορώ να πω ότι αγάπησα ένα ζώο μου περισσότερο από άλλο, στο κάθε ένα έδωσα την ίδια αγάπη δεν τα ξεχώρισα και το κάθε ένα ήταν μοναδικό.
Τώρα έχω δύο και τρέμω μόνο στην ιδέα ότι κάποια στιγμή θα ζήσω ξανά τον πόνο του χαμού τους.
Προ ημερών έβλεπα ένα παλιό βίντεο, είδα τον λύκο μου και δεν μπορούσα να κρατήσω τα αναφιλητά μου, έχουν περάσει 6 χρόνια που έχει πεθάνει από καλπάζουσα λευχαιμία, παρόλα αυτά δεν έφυγε ποτέ ούτε από την σκέψη μου ούτε από την ψυχή μου, το ίδιο και τ' άλλα μου ζωάκια.

Καλό βράδυ Ευρύνοε!

elph είπε...

Σε καταλαβαίνω.... Εγώ είχα τη Μιράντα, φίλη καλή από τα 11 μέχρι τα 15. Είχε μάθει όλα μου τα μυστικά. Και ποτέ δεν είπε τίποτα σε κανέναν!!
Χωρίσαμε τελικά γιατί έτσι το αποφάσισαν άλλοι...
Για μεγάλο διάστημα την επισκεπτόμουν στο νέο της σπίτι, αλλά κάθε φορά έφευγα με κλάματα και οι νέοι ιδιοκτήτες με κοιτούσαν περίεργα...
Τώρα πλέον δεν ζει, αλλά θα έχει πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Δεν μπόρεσα να πάρω ποτέ άλλο σκυλάκι, ακόμη και τώρα αντιμετωπίζω το γεγονός με αδιαφορία. Άμυνες.....

Καλό σου βράδυ !!

zoyzoy είπε...

Είναι πανέμορφα το τελευταίο κούκλος.
Μακάρι να τα'χαμε δίπλα μας σ'ολη τη ζωή μας δυστυχώς έχουν σύντομη ζωή και τα "χάνουμε"!
Εχουν περισσότερα να μας δώσουν εκείνα παρά εμείς πιστεύω, τυχεροί όσοι ζούν με ζώα.

Καλό ΣΒΚ με φλ θλσσν!!

Ανώνυμος είπε...

Καλά που υπάρχουν και τα ζώα για να παραβλέπουν τις αδυναμίες μας, όταν οι άνθρωποι τις απαξιώνουν..

Καλό βράδυ, Τ.

korinoskilo είπε...

δεν υπαρχει ωραιοτερο πραγμα απο το να δινεις την αγαπη σου σε αυτα τα πλασματα ... το ξερω οτι ξερεις και δεν χρειαζετε να πεις τπτ

την καλησπερα μου

Artanis είπε...

Δεν ξέρω τί να σου γράψω, λυπάμαι μόνο...
Ένα ζώο μέλος της οικογένειας είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας για πάντα...
Μου θύμισες τον Αρίσταρχο...
Σε φιλώ...

D.Angel είπε...

Οφουυυυυ
Τα λέει όλα!
Φιλιά πολλά και καλή Κυριακή να χουμε!

Νηρηιδα είπε...

Το μονο "κακο" ειναι πως οταν αλλαζουν διασταση σου λειπουν οσο το να χασεις παιδι, δεν απεχει και πολυ αλλωστε απο αυτο που ειναι για εμας.
Λες στον Παραδεισο να πηγαινουν και αυτα; Αν οχι, δεν ειναι Παραδεισος...

Thalassenia είπε...

Εγώ λέω οτι ήταν τυχερά που σε είχαν ΦΙΛΟ.
Λένε όποιος αγαπάει τα λουλούδια και τα ζώα, είναι καλός άνθρωπος.

Lilith είπε...

Μού' κανες την καρδιά περιβόλι!
Τουλάχιστον υπάρχει κάτι να του δίνεις να μην υποφέρει;
Τα σκυλάκια έχουν τις πιο όμορφες ψυχές!
Κι' εσένα σε θαυμάζω που έχεις τη δύναμη να δεθείς με ένα καινούριο σκυλάκι έχοντας χάσει το προηγούμενο...
Να του δώσεις μια μεγάλη αγκαλιά από μένα!

Vasiliki Rimpa είπε...

Εγώ μεγάλωσα σε μια οικογένεια που δεν αγαπούσε καθόλου τα ζώα.
Σα παιδί δεν είχα καμιά επαφή με ζώα ..ούτε τα πιο ...εύκολα ας πούμε...
Κάποια στιγμή εγινα μανούλα και η κόρη μου από πολύ μικρή είχε και έχει μια αγάπη στα ζωάκια...σκεφτείται ότι πριν
ακόμη κλείσει χρόνο σε φιλικό σπίτι που είχαν ένα γερμανικό λυκόσκυλο η Νάσια μου ξάπλωσε μαζί του και έτρωγε από το ίδιο πιάτο το φαγητό του...σκυλοτροφή
Μη βιαστείτε να μου πείτε , που είχα το μυαλό μου σα μάννα ...φανταστείτε μόνο τρέξιμο νοσοκομεία κλπ...
Χαραγμένη στα ματια μου είναι η εικονα ενα τοσο δα , μικρο βρεφος να αγκαλιάζει το λυκόσκυλο και να παίζει μαζι του ...σε ηλικία 3 ετών μου ζήτησε σκυλάκι..έτσι πήραμε τη Ζούζυ.
Δε χρειάζεται να περιγράψω ,τι αγώνα έκανα ώστε να μπορώ να την αγκαλιάζω και γενικά να τη πλησιάζω...για τη Νάσια μου δε το συζητώ από τη πρώτη στιγμή κοιμόταν μαζί της...
εμαθα μέσα από το παιδί μου...ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα της ζωής μου ...τώρα δεν υπάρχει η Σούζυ κοντά μας ...τη πάτησε αυτοκίνητο ..έχουμε όμως τον Ζεράρ...βέβαια του έχουμε αλλάξει λίγο τη φύση του ...διότι τα κοτσιδάκια δε μπορεί να τα αποφύγει !!!!

Πραγματικοί φίλοι μας ...πιστοί και ανιδιοτελείς !

ELENI είπε...

ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙΑ ΑΥΤΑ ΕΧΟΥΝ ΕΡΘΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ....ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΟΥΝ ΧΑΡΑ !!!!ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΜΕΓΑΛΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΑΥΤΑ ,ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΘΕ ΑΔΕΣΠΟΤΟ ΜΙΚΡΑΚΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΩ ΤΟ ΠΕΡΙΘΑΛΠΤΩ.....ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΕ ΛΕΝΕ < ΑΡΡΩΣΤΗ> ΜΕ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ , ΑΛΛΑ ΕΙΛΙΚΡΕΙΝΑ .....ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ......ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΑΠΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ......

Η τρελή είπε...

Είσαι τυχερός κι εσύ φίλε συνονόματε που είχες την ευκαιρία να πάρεις τόσα πολλά από τους μοναδικούς εκλεκτούς σου φίλους......!
Να δώσεις ένα μεγάααααλο φιλί στον γλυκύτατο Άδη και κουράγιο να περάσει την περιπέτειά του όσο πιο ανώδυνα γίνεται!
Κι οι δικές μου μνήμες γεμάτες είναι από τέτοιες χαρούμενες φατσούλες και ψυχές γεμάτες ανιδιοτέλεια!

xristina είπε...

Το βασικότερο νομιζω, ειναι οτι όλα αυτά τα πλασματάκια σε είχαν δίπλα τους και έλαβαν τόση αγάπη...καλησπέρα και...όλα θα πάνε καλά, στέλνω θετική ενέργεια Τρελλέ.

Αγνή είπε...

Αχ Ευρύνοε,

δύσκολο αυτό. Είχα κι εγώ μια σκυλίτσα τη Μάρα (Μάρα-Μάρα πήραμε τρομάρα)...

Περάσαμε μαζί πολλές μοναξιές, κάναμε μετακομίσεις από το ένα σπίτι στο άλλο, από το βουνό στη θάλασσα! Ανεξάρτητη και χειραφετημένη, σαν την κυρά της (λέμε τώρα!!!) αποφάσισε να παντρευτεί σε μεγάλη ηλικία. Η γέννα ήταν δύσκολη, και δυστυχώς... δεν άντεξε.. Πρόλαβα να δω μόνο το ένα κουτάβι...

Από τότε δεν ξαναπήρα σκυλάκι, πραγματικά δεν το αντέχω ξανά.. άσε που η Μάρα ήταν ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ!

jacki είπε...

Αυτό δείχνει την ομορφιά της ψυχής σου..
Γράφεις τόσο τρυφερά για τα σκυλάκια σου.. που νιώθω πως τα αγαπάω κι εγώ.
Να είσαι καλά Ευρύνοε.

Ευρύνοος είπε...

vasso

πάει λίγος καιρός που ήρθαν τα άσχημα μαντάτα..
ο γιατρός είπε οτι είναι πολύ γέρος πλέον και τίποτα δέν γίνεται παρά μόνο κάποια παυσίπονα ..

άκακος δέν ήταν, με την έννοια οτι πάντα ήταν προστάτης μας και κανείς δέν τολμούσε να εισβάλλει στο σπίτι..

κρίμα όντως, μα το έργο το έχω ξαναδεί χρόνια τώρα..

καλό βράδυ..

Ευρύνοος είπε...

ελίτσα

όπως έγραψα πρίν πάει κάμποσος καιρός..
τίποτα δέν μπορεί να κάνεις δυστυχώς, ούτε ο γιατρός του..

καλό βράδυ..

Ευρύνοος είπε...

Νίκο

απο παιδιά έχεις ζήσει μαζί μας όλη την παρέα :)

ιδίως τον Φλάφυ που του είχα ιδιαίτερη αδυναμία..
ξέρεις εσύ..

κάποιο άλλο θα πάρει την θέση του Άδη στο μέλλον..
φίλοι-άνθρωποι.. κάπως έτσι..

καλό βράδυ..

Ευρύνοος είπε...

Τόνια

θέμα με τα σκυλάκια; γιατί;
είναι ότι καλύτερο μπορεί να τύχει σε έναν άνθρωπο να κάνει παρέα με ένα σκύλο..

καλό βράδυ..
ασπασμοί..

Ευρύνοος είπε...

kakos lykos

δυστυχώς, έχουμε μεγαλύτερη διάρκεια ζωής..
μα όταν έχεις χάσει γονείς, συνηθίζεις στην έννια του χαμού..
οπότε, αν και δένομαι, προχωράω..

τον Φλάφυ μου τον λάτρεψα..
τον είχα βρεί σε ένα κάδο σκουπιδιών να μασουλάει σάπιες ντομάτες και ότι άλλο έβρισκε..
τον έβαλα στην καρότσα του φορτηγού μου και τον πήρα μαζί μου στην δουλειά..
ήταν κουτάβι, 2 μηνών περίπου..
ίσως αναγνώρισε το "καλό" που του έκανα και ειλικρινά, μιλούσαμε..
ακόμη επικοινωνούσαμε με τα μάτια..
ένα νευμα μου και ήξερε τί θέλω..μιά ματιά του και ήξερα τι θέλει..
τι να λέω.. μάλλον ήδη τα ξέρεις κι εσύ..

καλό βράδυ :)

Ευρύνοος είπε...

elph

απο όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, σχεδόν πάντα είχα ένα σκύλο παρέα μου..
καθώς είδες, πέρασαν πολλοί φίλοι..
κι όμως, πάντα θα έχω την ανάγκη να έχω παρέα..
τα βρίσκουμε καλύτερα απο πολλούς ανθρώπους..

καλό βράδυ!

Ευρύνοος είπε...

zoyzoy

το τελευταίο ο Αδης μου :)

ευτυχώς ζεί σε ένα αρκετά μεγάλο οικόπεδο και έχει άνεση..
τουλάχιστον να έχει ήρεμο τέλος και χωρίς να βασανίζεται..
αυτό με νοιάζει..

καλό βράδυ με τρλς σπσμς !!

Ευρύνοος είπε...

Μ.

τα ζώα νοιώθουν πολύ περισσότερα απο ότι πιστεύουμε..

απλά οι άνθρωποι δέν έχουν την ικανότητα να γνωρίζουν..
την έχουν χάσει χρόνια τώρα..

καλό βράδυ..

Ευρύνοος είπε...

Λ-ένα

δέν λέω τίποτα..
άλλωστε ξέρεις απο πρώτο χέρι :)

καλό βράδυ..

Ευρύνοος είπε...

Artanis

πόσα θυμήθηκα εγώ κάνοντας αυτή την ανάρτηση..:)
δυστυχώς έτσι είναι.. ο αποχωρισμός είναι ένα δεδομένο που πρέπει να συνηθίσουμε..

ασπασμοί..

Ευρύνοος είπε...

Αγγελική

τα λέω όλα..

πάντα προσπαθώ..

καλό βράδυ..

Ευρύνοος είπε...

Νηρηίδα

όταν έχασα τον Φλάφυ με πόνεσε περισσότερο απο όλα..
τον έθαψα εγώ με τα χέρια μου δίπλα σε έναν πεύκο πίσω απο το σπίτι μου για να τον αισθάνομαι κοντά μου..

στον Παράδεισο σίγουρα :)

Ευρύνοος είπε...

Θαλασσένια

τυχερός ήμουν εγώ που με έκαναν Φίλο..

δέν ξέρω τι λένε..
ξέρω οτι αγαπώ τα λουλούδια, τα δένδρα με ένα ιδιαίτερο πάθος και τα ζώα..
το τί είμαστε το κρίνουν πάντα άλλοι..

καλό βράδυ..

Ευρύνοος είπε...

Lilith

το μόνο που κάνουμε είναι να του δίνουμε παυσίπονα..
μαραίνομαι να τον βλέπω να σέρνει το ποδαράκι του εκείνος που ήταν θηρίο..
εκείνος που όταν σε πατούσε κατα λάθος στο παιχνίδι, νόμιζες πως σε πάτησε οδοστρωτήρας..
όμως τίποτα δέν μπορώ να κάνω γι αυτόν.. είναι γέροντας πιά ο καημένος..
πάντα θα έχω φίλους τέτοιους.. το οτι έχασα το προηγούμενο δέν με κάνει να το βάζω κάτω..
είναι σαν να αποκτάς άλλο ένα παιδί..

θα του δώσω αγκαλιά..!

Ευρύνοος είπε...

Βασιλική

χαχα
έλιωσα στο γέλιο..
ο Ζεράρ με κοτσιδάκια..
καλό είναι να μαθαίνουμε ακόμη κι απο τα παιδιά μας..
πάντα έλεγα οτι και ένα μυρμήγκι μπορεί να μας μάθει πράγματα..
αρκεί να έχουμε μάτια ανοικτά..

και όπως το είπες..
πραγματικοί Φίλοι πιστοί και ανιδιοτελείς!

Ευρύνοος είπε...

Ελένη

δύσκολο έργο έχεις αναλάβει..
να περιθάλπεις κάθε αδέσποτο..
θέλει μεγάλο κουράγιο και καρδιά..

κι εγώ σου λέω να μην σε νοιάζει ότι κι αν λένε..
είσαι Άξια..

καλό βράδυ απο Ανατολική Αττική..

Ευρύνοος είπε...

Συνονόματη

πολύ τυχερός είμαι..!

το μεγάαααααααλο φιλί θα του το δώσω.. τον αγαπώ πολύ κι αυτόν τον Φίλο μου..
12 χρόνια δέν είναι λίγα..

καλό βράδυ..

Ευρύνοος είπε...

melissalli

όλα θα πάνε καλά είμαι σίγουρος..
άλλωστε η απώλεια είναι στο πρόγραμμα..
μόνο ένα αξιοπρεπές τέλος εύχομαι, χωρίς πόνους και με φροντίδα..

κι εγώ έλαβα απο όλα τους αγάπη.. πραγματική..

καλό βράδυ..

Ευρύνοος είπε...

Αγνή

δύσκολο, όμως έτσι είναι..
δέν μπρούμε να αλλάξουμε την μοίρα..

να ξερες πόσες φορές είπα οτι κάποιο απο όλα ήταν αναντικατάστατο..
κι όμως κάθε ένα που ερχόταν με διέψευδε..

μάλλον αντέχω πολλά!!

Ευρύνοος είπε...

jacki

μωρέ δέν είναι ίσως αυτό..
την αλήθεια γράφω..
τίποτα περισσότερο.. πάντα..
χαίρομαι που σε κάνω να τα αγαπάς κι εσύ όσο κι εγώ..
ήταν όλα τόσο ξεχωριστά και μοναδικά..
όπως κάθε άτομο κάθε είδους είναι μοναδικό..

καλό βράδυ..

Matriga είπε...

Ευρύνοε,
Πολύ χαίρομαι που μοιράστηκες την αγάπη σου γι' αυτά τα πλάσματα και λυπάμαι ειλικρινά για την κατάσταση του Άδη...
Καλό κουράγιο γιατί πραγματικά θα κλαίει η καρδιά σου να τον βλέπεις να μαραζώνει.
Εδώ δεν είχα την ευκαιρία να δεθώ με τα σκυλιά όταν ήμουν μικρή, γιατί η μητέρα μου τα φοβάται πολύ μετά από ένα δάγκωμα σκύλου που της συνέβηκε παλιότερα. Όμως, μας κέρδισε ένα αδέσποτο, που το ονόμασα Τζακ και ήταν τόσο αξιολάτρευτο, ώστε κατάφερε να γίνει μέλος της οικογένειάς μας. Μας αγάπησε και τώρα που τον θυμάμαι δακρύζω... Σκέψου ότι η μητέρα μου μαγείρευε για κείνον και του άφηνε το φαγητό στα κρυφά! Ήταν διασταύρωση με τσοπανόσκυλο και υπήρξε ο τέλειος φύλακας του εξοχικού μας. Όταν φεύγαμε για να έρθουμε στην Αθήνα ακολουθούσε το αυτοκίνητο μας τρέχοντας για πάνω από 1,5 χλμ. Δυστυχώς, κάποιος μου το ενοχλούσε το γαύγισμα του Τζακ όταν περνούσε έξω από το απόμερο σπίτι μας, του έριξε φόλα και τον πέταξε στο γκρεμό... Υπάνθρωποι! Κτήνοι. Η ψυχούλα μου... μου λείπει πολύ και από τότε δεν θέλησα ποτέ να δεθώ με άλλο σκυλί.

Αστρο - Συμμορίτες είπε...

Ναι Ευρύνοε,
Είναι συγκλονιστική η συνειδητοποίηση με το δέσιμο ενός ανθρώπου και ενός ζώου.
Το πόσα έχεις μοιραστεί σιωπηλά μαζί του, πόσες στιγμές που δύσκολα ανταλλάσσονται σε συντροφικότητα, υπομονή και αποδοχή άνευ όρων..
Είχα κι εγώ 3 σκυλιά... θεωρώ τους σκύλους νοήμονα ζώα.
Και ο πόνος του αποχωρισμού είναι ίδιος με τον ανθρώπινο...

Την Καλημέρα μας..

founio είπε...

Να σκέφτεσαι τα γλυκά ματάκια τους και να χαμογελάς!!

Blog Widget by LinkWithin