Αναστολές

Α-ν πιστεύαμε σε ό,τι έχουμε στο μυαλό βαθιά κρυμένο, χωρίς να κινδυνεύουμε από απόρριψη ή αποτυχία, όλα θα ήταν διαφορετικά..

Ν-αί, είναι το μόνο βέβαιον σε τούτη την ζωή.. μονάχα τα παιδιά λειτουργούν αλλιώς, που έχουν το ακαταλόγιστον.. καθώς κι εγώ..

Α-πόρριψη νοιώθουν οι λίγοι και οι άνοοι, μή έχοντας εμπιστο-σύνη στις δυνάμεις τους..

Σ-το λέω πώς τίποτα δέν έχει αξία παρά το αυθ-όρμητον, που ολίγοι τόλμησαν,καθώς και άλλοι, που δέν μπορούσαν να το στηρίξουν και απέτυχαν..

Τ-ώρα που ο χρόνος έχει τόση αξία, όσο ποτέ άλλοτε (και το ξέρω οτι το ξέρεις), άδραξε την μοίρα.. δέν έχει "αύριο".. τι θα πεί αύριο;

Ο-λοι πίστευαν οτι έχουν χρόνο στη διάθεση τους.. μα, δέν είχαν διάθεση στον χρόνο τους..

Λ-άμπουν τα αστέρια του ουρανού, μα είναι ένα ψέμα.. πάνε χρόνια που έχουν σβήσει κι έμεινε η λάμψη τους, σαν αποτύπωμα στον κορμό του σύμπαντος..

Η-θελα κι άλλα να πώ, μα είν(μ)αι λίγος.. ο χρόνος.. φεύγω τώρα.. πάω να ζήσω.. να αφήσω το αποτύπωμα μου στο σύμπαν.. δέν ζώ εγώ με Αναστολές..

storyteller με μιά ANASA