Αφιέρωση

καιρό τώρα θέλω να αφιερώσω ένα τραγούδι κάπου..

πάνε περίπου 7 χρόνια που είναι το τραγούδι μας..

μ'αρέσει να μην λέω πολλά, μην λέω πολλά, μ'αρέσει να κοιτάω ψηλά, κοιτάω ψηλά, στ'ατέλειτα τραγούδια..

μουσική τα λόγια του για μένα, όταν συζητάμε, ως ίσος πρός ίσο..

με την σκιά μου να πετώ, να πετώ, να πιάνω αστέρια στο βυθό, στο βυθό, βυθό της μουσικής σου..

πράγματι πετώ, όποτε με χρειαστεί, και τον σκέφτομαι.. και η σκιά μου είναι τριγύρω του, προστατεύοντας τον..

κι όταν θα πέφτει η παγωνιά, η παγωνιά, θα κάνω κύκλους σαν ολο, ολόγιομο φεγγάρι στη σκηνή σου..

ένας άνθρωπος που με νοιάζεται και τον νοιάζομαι..

νά'ταν τα φώτα τα θαμπά, τα θαμπά, νά'ταν αστέρια φωτεινά, φωτεινά, στα χέρια να στ'αφήσω..

θυμάμαι κάποτε που βούτηξα και του άφησα στα χέρια έναν αστερία.. πόση χαρά αισθάνθηκε.. μετά επέστρεψα τον αστερία στην μοναξιά του βυθού του..

μάτια μου ψάξε να με βρείς, να με βρείς, ψάξε στούς δρόμους της σιωπής, μοναχός, θα σβήνω την μορφή μου..

πιστεύω οτι με έχει βρεί ήδη.. εννοώ, τις βαθιές συζητήσεις μας..

όλα άρχισαν όταν σιγοτραγουδούσα αυτό το τραγούδι και με ξάφνιασε ευχάριστα όταν τον άκουσα να το σιγοτραγουδάει μαζί μου..


και ήταν μόλις τεσσάρων..

στον γιό μου που λατρεύω..
τον ευχαριστώ, για όσα έχει κάνει και για την κατανόησή του στον τρελοπατέρα του..
ευτυχώς έχει κι αυτός την "δόση" του..

εμ, η κουκουβάγια λένε..................................