Θέλω βουτιά..

να ζέψω δυό δελφίνια..

να γίνουμε φίλοι και να με πάνε βόλτα πάνω στα κύματα..

να χαιρετήσω τα κοράλια..
να γνέψω σε κείνη την Κυρά - χελώνα που γνώρισα κάποτε στη θάλασσα της Λακωνίας..

να βουτήξω στα άπατα νερά του πελάγου..

να μας ακολουθούν οι γλάροι..
να βρώ χαμένους θησαυρούς..

να δώ πλάσματα του βυθού..
την γοργόνα..
τον Κένταυρο..

τον Ποσειδώνα..
ακόμη και τον Διόνυσο εν πλώ..


και μετά να βυθιστώ στον βυθό σου..


storyteller

Ερωτική ιστορία.. (storyteller) (Χ)

Την έκλεισε δειλά στην αγκαλιά του..

σαν να κρατούσε κάτι εύθραυστο..

είχε ερωτευτεί.. πόσα χρόνια είχαν περάσει απο την τελευταία φορά θεέ μου..
καθισμένοι σε εκείνο το παγκάκι δίπλα στην θάλασσα..

είχαν περάσει κάποιοι μήνες απο τον χωρισμό του με την τελευταία του σχέση..
πέρασε ένα καλοκαίρι μόνος.. του συνέβησαν απίστευτα πράγματα.. είχε καταφέρει να ανυψωθεί στα ουράνια.. κανείς και τίποτα δέν μπορούσε να τον κατεβάσει απο κεί..

την γνώρισε απο ένα κοινό φίλο..
εκείνη, πληγωμένη απο έναν έρωτα ατελεύτητο..
μοναχική.. δέν ανοιγόταν εύκολα σε κανέναν.. οι δυό τους, αγρίμια άπιαστα..

μα τώρα ήταν εδώ.. στο "μαγαζί" που είχε προτείνει εκείνος.. στο μόνο ήσυχο μέρος εκείνου του Σεπτέμβρη που όλοι διασκέδαζαν στα κλαμπάκια γύρω τους..
όταν κάθισαν, ένοιωθαν λίγη αμηχανία.. είχαν βγεί 3-4 φορές.. εκείνος πάντα στοργικός και ευγενικός μαζί της.. τελευταία φορά είχαν πάει σε ένα μαγαζί γνωστό του.. είχε ρωτήσει η σερβιτόρα, "τί θα πιείτε"; και εκείνος είχε απαντήσει "τον Βόσπορο".. μετά απο κάμποση ώρα το τραγούδι αυτό τους συνέπαιρνε τα μυαλά..

τούτη την φορά όμως ήταν απολύτως μόνοι.. παρέα με την θάλασσα..
έγειρε στο μάγουλό της να την φιλήσει.. εκείνη στράφηκε και ζύγωσε τα χείλη της στα δικά του..
φιλήθηκαν.. εικόνες και αρώματα ξεχύθηκαν παντού..
άνθησε ο Σεπτέμβρης.. η θάλασσα έγινε ένα σκούρο μπλέ χαλί.. μαγικό χαλί..
εκείνη γύρισε και του είπε.. "άργησες.. πίστευα οτι θα με φιλούσες πολύ νωρίτερα"..
εκείνος της είπε πως, δέν ήθελε να βιαστεί.. όχι με κείνη.. εκείνος ήξερε τι θα συμβεί.. ήξερε περισσότερα απο όσα εκείνη μπορούσε φανταστεί..

άναψε φωτιά μεγάλη ο Πόθος τους..
έφυγαν για το σπίτι του..
έμειναν αγκαλιασμένοι στον καναπέ..
την τράβηξε πάνω του.. εκείνη σαν να καβαλούσε άλογο, αισθάνθηκε την κάψα του..
της έβγαλε την μπλούζα.. την κόλησε πάνω του.. εκείνη δέν μπορούσε να αντισταθεί στον πόθο.. όμως, δέν μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω.. ήταν οι "μέρες" περίεργες.. κι όμως τριβόταν πάνω του συνεχώς σαν να ήθελε να υπερβεί την φύση της..
και ναί!
τελείωσε έτσι.. ντυμένη με τα ρούχα της!

λαχανιασμένη του είπε.. "με τρέλανες.. αν με τα ρούχα τελείωσα, τότε γυμνή, τί θα κάνω μαζί σου";
εκείνος της είπε.. "θα γνωρίσεις κάτι, που ποτέ δεν ένοιωσες ξανά"..

περάσαν οι "μέρες"..
ερωτευμένοι τόσο που δέν ήθελαν τίποτα άλλο στη ζωή τους..
παρασυρμός!
κάθε μέρα μαζί.. το μόνο που τους χώριζε, ήταν ο ύπνος..
ερχόταν εκείνη στο σπίτι του.. ήταν η φωλιά τους..
έφτασε η μέρα που θα γίνονταν Ένα..

έτσι όπως είχαν πνιγεί στα φιλιά, εκείνη σήκωσε την μπλούζα της.. μετά ξεκούμπωσε το στηθόδεσμο..
εκείνος έμεινε να κοιτάζει.. είχε τα ομορφότερα στήθη που είχε δεί ποτέ του.. και είχε δεί πάρα πολλά..

σηκώθηκαν και πήγαν στην κάμαρά του..
αγκαλιάστηκαν με τόση μανία που νόμιζες οτι ήθελαν να μήν τους χωρίσει τίποτα και ποτέ..
της ξεκούμπωσε το παντελόνι και φάνηκε η Πηγή.. της έβγαλε αργά το εσώρουχο και είδε το αιδοίο της..
ένα κοχύλι που περίμενε να το ρουφήξει..
την έτρωγε συνέχεια.. εκείνη βρισκόταν θαρρείς στο πέλαγος και αντιμετώπιζε τα κύματα..
κύματα ηδονής που την χτυπούσαν με μανία..

δέν άντεχε άλλο..
τον παρακάλεσε να μπεί μέσα της..
εκείνος, γλύστρησε όλος μέσα της και της ξέφυγε μιά κραυγή, τόσο ερωτική που θα την θυμόταν για πάντα..
εκείνη, τελείωσε σχεδόν αμέσως.. δέν έβγαζε κουβέντα.. ήταν εκστασιασμένη.. τα χείλη της ήταν παγωμένα..
ήθελε ξανά.. να μην σταματήσουν..
εκείνος συνέχισε τον χορό του Έρωτα..
ένα δεύτερο κύμα οργασμού κόντευε να την πάρει.. τα χείλη της ήταν πάλι καυτά.. αντάλλασαν φιλιά συνέχεια..
δέν το πίστευε οτι θα τελείωνε δεύτερη φορά.. και, ναι! ξανά πάγωσαν τα χείλη της μένοντας μισάνοιχτα..
εκείνος είχε πλέον όλο τον Κανόνα στα χέρια του..
δέν τραβήχτηκε.. ήξερε οτι θα την φτάσει πάλι στο κύμα που την είχε τρελάνει..
της το είπε.. θα τελειώσεις ξανά.. εκείνη είπε.. αποκλείεται..
τότε της έκλεισε το στόμα με τα χείλη του.. την ρούφηξε με τις γλώσσες τους να παίζουν..
εκείνη ένοιωθε οτι δέν γινόταν να της συμβαίνει αυτό..
ερχόταν ξανά!
της είπε τότε εκείνος.. Τώρα!
θέλω να τελειώσεις τώρα..
εκείνος κόντευε να ολοκληρώσει..
την οδήγησε στο μονοπάτι που έπρεπε..
στο μονοπάτι του Ενός..
το bolero ακουγόταν στα αυτιά του..
και έφτασαν μαζί.. τέλειωσαν ταυτόχρονα στο κρεσέντο του χορού του Έρωτα..
αμέσως μαζί, έκλαψαν.. εκείνος "έβλεπε"..
έβλεπε να ανατινάζεται.. να εκρύγνηται και να αναδομείται πάνω σε ένα φύλλο, μέσα σε μιά δροσοσταλίδα και δίπλα του να είναι εκείνη..
την άκουσε να του ψυθιρίζει στο αυτί.. "εσύ το έκανες αυτό.. ποτέ δεν το έχω ζήσει.. ποτέ"..
και τα δάκρυα τους ξέπλεναν τα πρόσωπα τους απο τον ιδρώτα..

storyteller

Ερωτοτροπώ..

με την μήτρα.. της Γής.. μπαίνω βαθιά.. μέσα της.. κι εκείνη.. μου δίνεται.. μου παραδίνεται.. σαν.. ξωτικιά νυχτεράϊδα.. τα υγρά της.. σταλιά σταλιά.. παντού.. η Τελείωση.. με δαγκωνιές και γδαρσίματα σε όλο το κορμί.. μα άξιζε.. το ζευγάρωμα.. άκουγα στα αυτιά μου.. αυτό που έπαιζαν οι τροβαδούροι του ουρανού..




κι όταν βγήκα στην κάψα..

αφού προσκύνησα..
έπεσα στα δροσερά νερά της θάλασσας να εξαγνιστώ..
δίπλα σε νεράιδες..κι αφού κατάλαβα οτι στούς δύο τρίτος δέν χωρά..
έγινα φάρος μοναχικός..


κι αναγεννήθηκα..

storyteller

Έκλεψα

στο φιλόξενο..

σπιτικό μου..

απ' τον κήπο μου..

δίπλα στη λιμνούλα..

με τα σκυλόψαρα..
λουλούδια..

θάλασσες..

αρχαία μυστικά..

σκέψεις..

και όνειρα..

και σας τα χαρίζω..

storyteller

Το μυστικό του βελανιδιού

Πρίν αρκετό καιρό, κλήθηκα να σχολιάσω περί ενός θέματος στο forum του Κυκεώνα..

Το θέμα αφορούσε την πρωτότυπη έρευνα ενός φίλου-μέλους με όνομα Λέλεγας..

Τίτλος του θέματος ήταν: "Λάς-Πύρριχος-Οίτυλο"
ο τριγωνισμός τοποθεσιών, γνωστός απο την αρχαιότητα..

ο φίλος Λέλεγας έκανε "πάσα" για να μπώ στην συζήτηση, μιά και θεωρούσε οτι ήμουν κατάλληλος γι αυτό..

βέβαια αγνοούσε την "τρέλα" μου και μιά πιθανή ανισόρροπη απάντηση απο μένα..

ας δούμε όμως πώς εξελίχθηκε το όλον θέμα..
-------------------------------------------------------------------------------------

Απάντηση από τον/την Λέλεγας στις 20 Μάρτιος 2009 στις 12:51
Αποστολή μηνύματος
Διαγραφή
Αφού βρέθηκε αξιόλογο πεδίο ανταλλαγής απόψεων να συνεισφέρω και δύο στοιχεία από τίς αναζητήσεις μου.
Τό πρώτο είναι η τροφή τών θεών Αμβροσία. κάπου μορεί να ενταχθεί στην όλη συζήτηση.
Τό άλλο είναι η έρημος ΤΑΚΛΑ ΜΑΚΑΝ.
Θα τολμήσω να δώσω μία ερμηνεία παρακινδυνευμένη, και θα την θέσω στην κρίση τών μυστών.
Πρέπει να ενδιαφέρει κατά κύριο λόγο τόν Ευρύνοο, που ίσως είναι και ο καταλληλότερος να απαντήσει.
Η ερμηνεία είναι ΤΑ(άρθρο) ΚΛΑ (κλάσματα=υπολείματα)ή(κλέοι=δοξες) ΜΑΚΑΝ (μυκηναίων ή Μυκηνών)
Ίσως δωρική διάλεκτος.
-------------------------------------------------------------------------------------

Απάντηση από τον/την ευρυνοος στις 20 Μάρτιος 2009 στις 19:32


Φίλοι μου δεν υπάρχει καταλληλότερος η μή..

χαίρομαι να διαβάζω τις απαντήσεις σας που κρύβουν πολλές γνώσεις σε επιστημονικό και μή επίπεδο..

εγώ δυστυχώς δεν έχω σπουδάσει και προσπαθώ να μένω εντός της δικής σας νόησης και κατανόησης..
το μόνο μου "όπλο" είναι οι περιορισμένες δυνατότητες του εγκεφάλου μου..

λοιπόν, ως γνωστόν απο την Βικιπαίδεια

""Στην Τίρυνθα ο Περσέας έκτισε τις Μυκήνες και τους έδωσε αυτό το όνομα γιατί του έπεσε εκεί ο «μύκης» (θήκη) απ' το ξίφος του ή γιατί ενώ διψούσε, βρήκε ένα μύκητα και τραβώντας τον είδε να υπάρχει η πηγή Περσεία, που υπάρχει και σήμερα.""

καθώς έβλεπα τις φωτογραφίες που έχουν παραθέσει οι φίλοι συνομιλητές, παρατηρώ μιά "περίεργη" ομοιότητα..

ο μύκητας (αμανίτα) μοιάζει πολύ με φαλλό..

αποτελείται απο τον κορμό, την βάλανο και τον χαλινό..
βλέπω, (τουλάχιστον εγώ) σε ένα αμανίτη, και κορμό και βάλανο και χαλινούς πολλούς απο το κάτω μέρος της βαλάνου..

Βαλανείο
Από την Live-Pedia.gr
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Έτσι λέγανε οι αρχαίοι το λουτρό τους. Υπήρχαν ιδιωτικά, που τα εκμεταλλεύονταν ιδιώτες για κερδοσκοπικούς λόγους και δημόσια βαλανεία, που ήταν ιδιοκτησία της πόλης. Στα, δημόσια, ειδικοί υπάλληλοι, οι βαλανείς, περιποιούνταν τους λουόμενους. Τα τελειότερα βαλανεία ήταν τα ατμόλουτρα (χαμάμ). Στα βαλανεία οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι δεν πήγαιναν μόνο για να κάνουν το μπάνιο τους, αλλά και για διασκέδαση και πολλές φορές και για σοβαρές συζητήσεις. Τα χρήματα που πλήρωναν λέγονταν επίλουτρο.

βάλανος σύμφωνα με το βικιλεξικό :
Ουσιαστικό
βάλανος θηλυκό

το βελανίδι
κάτι που μοιάζει με βελανίδι,

πάλι απο το βικιλεξικό
Ουσιαστικό
δρυς θηλυκό

η βελανιδιά

δρύς ήταν το ιερό δένδρο του Διός..
Δρυίδες είναι γνωστόν ποιοί ήταν..
απο Βικιπαίδεια και πάλι..

""Με όρο Δρυΐδες εννοείται η ιερατική τάξη των αρχαίων Κελτικών κοινωνιών, οι οποίες έζησαν κυρίως στη Δυτική Ευρώπη, βόρεια και εντεύθεν των Άλπεων και στα Βρετανικά Νησιά. Τα έθιμα των Δρυΐδων αποτελούσαν τμήμα του πολιτισμού όλων των φυλετικών ομάδεων που ονομάζονταν 'Κέλτοι' και 'Γαλάται' από τους Έλληνες και 'Celtae' and 'Galli' από τους Ρωμαίους, λέξεις οι οποίες εξελίχθηκαν στα σύγχρονα Αγγλικά σε 'Celtic' και 'Gaulish'.

Οι Δρυΐδες πήραν το όνομα τους από το ιερό δέντρο των Κελτών τη Βελανιδιά (Δρυς), ήταν ιερείς, φιλόσοφοι, νομοθετούσαν αλλά και απένεμαν δικαιοσύνη [1].""

Δρυάδες και Αμαδρυάδες απο neraidokosmos

Από τα πιό ιερά δέντρο για τις νεράιδες
σ’αυτό κατοικεί η Δρυάδα η νεράιδα της βελανιδιάς
και η φυλή της μικρά ξωτικά
που λέγονται «βελανιδοπαίδια» .
Αν ποτέ βρεθείτε στο δάσος και τα συναντήσετε
αν σας προσφέρουν τον καρπό του δέντρου (βελανίδια)
για να τα φάτε μη το κάνετε! είναι δηλητηριασμένα!

Η μυθολογία μας αυτές τις νεράιδες τις ονομάζει
Δρυάδες ή Αμαδρυάδες είναι Νύμφες των δασών.
Γεννιούνται μαζί με τις δρυς,
από όπου παίρνουν και το όνομά τους (άμα + δρυς),
μεγαλώνουν μαζί με τις δρυς και πεθαίνουν μαζί τους,
πίστευαν ότι όποιος προστατεύει και περιποιείται τις δρυς
κάνει πράξη ιερή και έχει την ευλογία των Νυμφών.
Αντίθετα, όταν κόβεται ή καταστρέφεται ένα δέντρο,
η Νύμφη του δέντρου πηγαίνει σε ένα άλλο
και από εκεί τιμωρεί τον αίτιο της καταστροφής.

Πολλές φορές όμως η Νύμφη προτιμά να γυρίζει
μέσα στο δάσος χωρίς να θέλει να κατοικίσει σε άλλο δέντρο
και τότε αυτήν την ονομάζανε Δρυάς.

Από την εικασία αυτή γεννήθηκε και η διαχωρισμός
ανάμεσα στις Δρυάδες και Αμαδρυάδες.
Οι Δρυάδες είναι περιπλανώμενες Νύμφες,
ενώ οι Αμαδρυάδες ζουν μαζί με το δέντρο
και αποτελούν την ψυχή του.

πιό πάνω έγραψα Αμαδρυάδες, όπως γράψατε προηγουμένως Αmathea..

Φαλλός-αμανίτα-δρύς-βάλανος-δρυίδης-Μυκήνες-Μακαν.. περιπλέκονται όλα με ένα περίεργο τρόπο στον εγκέ-Φαλό μου.. μα είπα προηγουμένως.. είναι περιορισμένων δυνατοτήτων..


δικό σας.. καλή συνέχεια..