Νοσταλγία..

Πάνε λίγα χρόνια που ήμουν παιδί. (Τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται εμένα).
Από τότε, χάθηκαν πολλά.

Φύγαμε από την Αθήνα, όταν ήμουν 13 ετών.
Πήγαμε να κατοικήσουμε έξω από ένα χωριό το 1979, σε μια περιοχή που δεν υπήρχε άσφαλτος, δεν υπήρχε ρεύμα, ούτε τηλέφωνο.
Ήταν μια όμορφη κοιλάδα που σύνορο τα μάτια μου, είχαν τα βουνά ολόγυρα.

Πήγαινα στο σχολείο τον χειμώνα με την λάσπη ίσα με το γόνατο.
Αργότερα πήγαινα στην δουλειά πάλι με τις ίδιες συνθήκες.
Το αυτοκίνητο δεν περνούσε έτσι κι αλλιώς, εκτός αν είχες τρακτέρ.

Κάποιες φορές έριχνε χιόνι και στο δρόμο παίζαμε με την αδερφή μου χιονοπόλεμο μέχρι να πάμε και όταν γυρνούσαμε από την δουλειά.

Μετά, χωνόμασταν στην μασίνα  (σόμπα ξύλου που μαγειρεύει) και μοσχομύριζαν τα φαγητά της μάνας.

Τα καλοκαίρια, κοιμόμασταν έξω στην βεράντα, κοιτώντας το ταξίδι της σελήνης και των νεφών!
Ακούγοντας τον γκιώνη, την κουκουβάγια, ενίοτε την αλεπού να φωνάζει σαν παιδί.

Τις μέρες μου σαν παιδί, θυμάμαι να τις περνώ περπατώντας στο δάσος καθημερινά.
Έφτιαχνα ανάμεσα σε θάμνους, καταφύγιο.
Παραμέριζα τα κλαδιά και έκανα άνοιγμα ώστε να παίρνει το σχήμα μιας φωλιάς.
Έτσι, όταν ερχόντουσαν τα ξαδέρφια μου από τας Αθήνας, αμέσως τους έλεγα, "πάμε για εξερεύνηση"?
Είχα ονομάσει τα μονοπάτια θυμάμαι, "καλής ελπίδας", "παράξενων φαινομένων", "ησυχίας", "γαλήνης", "ηρεμίας" κλπ.
Όλα αυτά σε ηλικία 13 ετών.
Κάπου μέσα μου λυπόμουν για όσα θαυμάσια έχαναν τα ξαδέρφια στην πόλη.

Ο κόσμος από τότε άλλαξε, όμως η νοσταλγία για εκείνη την ζωή που έχασα, δεν έπαψε λεπτό.
Νοσταλγία, όμορφη λέξη.
Νόστος = νοστιμιά
Άλγος = πόνος
Ο πόνος για κείνο το γλυκό παρελθόν...

Ίσως γι αυτό να βγήκα έτσι ζαβό... η μήπως όχι?

Καλημέρα σας!

 

Ευρύνοος, ο τρελός του χωριού. 

Η .....ντομάτα!

Κοιτώντας μια απλή ντομάτα, άλλος βλέπει έναν κόκκινο λαχταριστό καρπό, άλλος σχεδόν νιώθει την γεύση της κοιτώντας την.
Άλλος βλέπει ένα γεμιστό με ρύζι, εξαίσιο καλοκαιρινό φαγητό.
Άλλος γεμιστό με κιμά στην κατσαρόλα.
Άλλος πάλι,  βλέπει έναν σπόρο που τα κατάφερε να γίνει καρπός, άλλος, έναν σπόρο που κατάφερε να πολλαπλασιαστεί, άλλος βλέπει έναν σάκο γεμάτο σπόρια για το μέλλον της ντομάτας!
Άλλος, βλέπει όλα αυτά μαζί κι άλλος παρακολουθεί εκείνον που τα βλέπει όλα αυτά μαζί.

Είμαστε μια αλυσίδα αλλεπάλληλων γεγονότων και παρατηρήσεων.
Φανταστείτε τι τραβάνε κάποιοι που μονίμως βλέπουν την πολυπλοκότητα όλων αυτών των απλών πραγμάτων και παρατηρήσεων!

Για κάποιους, ο κόσμος είναι γεμάτος ερεθίσματα και διαπιστώσεις..
Για κάποιους, τα πράγματα δεν είναι ποτέ τόσο απλά και σχεδόν ποτέ δεν λένε όσα κατανοούν και πολλές φορές προσπαθούν να πουν τόσο απλά πράγματα με τόσο απλά λόγια, ώστε να δούμε όλοι πόση κρυμμένη ομορφιά μπορεί να υπάρχει στον κόσμο των ιδεών..

Ευρύνοος, ο τρελός του χωριού..

Καλόν Ιούλιο!

Σουρεαλισμός..

Οι μενουμ-ευρώπηδες καλούν σε διαδήλωση τον κόσμο (που δεν μένει Ευρώπη) με τίτλο "παραιτηθείτε", αλλά με φωτογραφίες από το ΟΧΙ, που αυτοί βέβαια ήταν του ΝΑΙ, αλλά επειδή φυσάει αλλιώς φέτος, χρησιμοποιούν τις φωτογραφίες  και λένε πως δεν συμμετέχουν κόμματα, αλλά στην παρουσίαση γράφουν πως ανήκουν στο "δημοκρατικό τόξο" που όλοι ξέρουμε πως είναι ο Κυριάκος με τους φίλους του, τους πασόκους και τους ποτάμηδες και θέλουν ξανά να κυβερνήσουν, αλλά ο κόσμος δεν πρέπει να το ξέρει, για να πάει στην διαδήλωση.
Οι συριζαίοι δεν θα πάνε επειδή έχουν την παρέλαση υπερηφάνειας με τους γκέηδες  και τις γκέισες, αλλιώς θα πήγαιναν κι αυτοί αφού ούτε εκείνοι είναι ευχαριστημένοι με τους εαυτούς τους.

Εγώ μάλλον δεν θα πάω γιατί λέω να πάω μια βόλτα στη θάλασσα να φάω τίποτα σουβλάκια και λέω τίποτα, επειδή δίχως λεφτά, μόνο τίποτα παίρνεις. Βρε αδερφέ σώζουμε άλλη φορά την χώρα.
Κάθε χρόνο την σώζουμε, ας το αναβάλλουμε μια χρονιά.

Πάντως εσείς που θα πάτε, έχετε το νου σας μην σας φωτογραφήσουν, επειδή ποτέ δεν ξέρεις σε ποια επόμενη διαδήλωση θα σας χρησιμοποιήσουν..

Αυτή την χώρα ποιος θα την πάρει?

Είμαστε σουρεαλιστικό κράτος με τα όλα μας!

Καλημέρα σας!

Ευρύνοος, ο τρελός του χωριού..