Εικόνες..

η ψυχή μου..

είναι σμιλεμένη απο ανέμους..
γι αυτό είναι στις άκριες στρογγυλεμένη..

πουθενά δεν είναι κοφτερή..

έχει ταξιδέψει σε ακρογιάλια και ουρανούς..
στις δροσοσταγόνες των λουλουδιών του δάσους..


στις σπηλιές των βουνών..
στο κατάλευκο χιόνι..

στο παρελθόν και στο μέλλον..
στον χώρο και στον χρόνο..

ντύθηκε με φώς και όμορφα συν-αισθήματα..
με την αγνότητα μικρού παιδιού, αλλά και πονηριά γερόλυκου..

καθισμένος στο μπαλκόνι μιάς ξύλινης καλύβας της φαντασίας μου, χαζεύω τα κύματα στο ψηλό γρασίδι που δημιουργεί ο άνεμος καθώς τα λούζει το φεγγάρι με το φώς του..

κάπου παραδίπλα ακούγεται μιά κουκουβάγια..
το νερό στο ποτάμι κυλάει νωχελικά με τα ασημένια του νερά στο φώς του φεγγαριού..



μυρίζει δροσιά, και τα πλατάνια λικνίζονται κι αυτά στην μουσική του ανέμου..

μα..

πέστε μου..



δεν είναι ωραία αυτά που βλέπεις όταν είσαι..

με κλειστά τα μάτια?