Στιγμές..

που τίποτα δέν είναι όπως πρίν..

για όλα αυτά που ζητάς, για όλα αυτά που πονάς..

αναλογίζομαι το Πρίν, το Μετά..
όλα γράφουν τροχιά καθώς λέει ο ποιητής..

η Ζωή..
ζωγραφιά που δέν έχει τελειώσει..

ταξίδι που ξεκινάει στο Αγνωστον..
θυμάμαι.. τώρα θυμάμαι..
Ονειρα που έκανα..
όνειρα που έζησα..
όνειρα που θα κάνω..
όνειρα που θα ζήσω..
τα θυμάμαι όλα..

φόρμες φτιαγμένες άλλοτε απο μετάξι, άλλοτε απο πηλό και άλλοτε απο σκληρό μέταλλο..

μα τίποτα δέν με κάνει να ξεχνώ..
να ξεχνώ τί ήμουν παλιά..
παλιά όσο η μνήμη με βοηθάει..



ένα πλάσμα γεμάτο όνειρα..
τελικά πάντα ονειροπόλος ήμουν.. όσο κι αν μέτρησα λεφτά στη ζωή μου, τίποτα δέν εξαργύρωνε ένα καλό όνειρο.. χα..
τα όνειρα δέν εξ-αργυρώνονται..

όσο κι αν το νομίζουμε, όσο κι αν αυτό πιστεύουμε, τίποτα δεν αγοράζει όνειρα..
και ξέρετε γιατί;
τα όνειρα είναι άπιαστα.. είναι Ιδέες.. και ζούν-κατοικούν μονάχα στον κόσμο των Ιδεών..
εκεί δέν υπάρχει άργυρος, ούτε χρυσός..
ο μόνος χρυσός βρίσκεται στην Ψυχή..
έχεις, παίρνεις.. δέν έχεις, απλά, δανείζεσαι η στερείσαι..

να εκφράσω ένα μεγάλο Ευχαριστώ, στην μέχρι τώρα Ζωή..
Ευχαριστώ για όλα όσα μου χάρισε..
Ευχαριστώ για όλα τα εύσχημα η τα άσχημα που με έμαθαν.. να Ζώ..

όσο γλυκόπικρη γεύση κι αν έχει, η επίγευση είναι ολόγλυκια..
Carpe Diem..

χωρίς να έχω διαβάσει ποτέ πολλά πράγματα περί ποίησης, αντιλήφθηκα απο νωρίς οτι γινόμουν μόνος μου μέσα στην απέραντη μοναξιά μου, ίσως γιατί ο ποιητής πρέπει να είναι λίγο τρελός η πολύ μόνος..
η μοναξιά, είναι συνειδητή πράξη κάποιες φορές και ο τρελός η ο ποιητής την αποζητά..
η φιλοσοφία είναι τρόπος Ζωής.. και ας μην φορτώνουμε την λέξη, που είναι δημιούργημα ανθρώπων, με φτιασίδια που δέν της αρμόζουν.. είναι απλή και άμεσα κατανοητή.. αγάπη για την Σοφία..

στο σχολείο πάντα ήμουν "ξένος"..
ποτέ ενσωματωμένος σε ομάδες η παρέες..
πάντα με έβλεπαν οι άλλοι σαν "ξένο" κι εγώ χαμογελούσα κρυφά, γνωρίζοντας οτι δέν ανήκω εδώ.. οτι δέν ανήκω στα επίγεια τόσο..
αλλά τόσο μικρός πώς να εξηγούσα σε ακόμη μικρότερους;
δέν υπήρχαν γέφυρες επικοινωνίας.. κι έτσι έπρεπε..

μεγάλωσα πολύ μόνος με λιγοστές στιγμές στα μονοπάτια της μνήμης μου απο τους γονείς μου.. βέβαια αυτό είναι σχετικό.. ο χρόνος που ζητούμε όλοι απο κάποιους στη ζωή, είναι πάντα σχετικός..

η αλήθεια είναι οτι ξεκίνησα να γράψω με ποιητική διάθεση αλλά μου βγήκε αλλιώς..
με αναμνήσεις του παρελθόντος..

ίσως άλλη φορά..



επειδή είμαι στις καλές μου, βίντεο bonus